به گزارش مهر، این مطلب بخشی از مقاله ای است که درنهمین جشنواره قصه گویی مراکزفرهنگی کانون با عنوان قصه گویی آموزشی و قصه گویی کتابخانه ای ، اهداف و تفاوت ها توسط دکتر احمد شعبانی استادیار گروه کتابداری و اطلاع رسانی دانشگاه اصفهان ارایه شده است .
وی در این مقاله ، قصه گویی را به چهار گونه آموزشی، مذهبی، کتابخانه ای و تفریحی تقسیم و جنبه های گوناگون قصه گویی آموزشی و کتابخانه ای را با یکدیگر مقایسه می کند.
نگارنده مقاله در مورد قصه گویی آموزشی توضیح می دهد: در آموزش و پرورش قصه گویی مبتنی بر جنبه های غنی از تاثیر قصه بر ذهن و زبان کودک و جنبه های کاربردی آن در فرایند یادگیری توجه می شود و به واقع این هنر را به وسیله ای برای افزایش کیفیت برنامه های آموزشی تلقی می کنند و برای آن فایده هایی در نحوه تغییر رفتار کودک قایل هستند.
دکتر احمد شعبانی قصه گویی در محیط های آموزشی را به واقع فشاری بر ذهن کودک تلقی می کند که به واقع او را برای فرا گرفتن دروس آموزشی آماده می سازد در حالی که هدف قصه گویی سازماندهی و ایجاد علاقه ای طبیعی و بدون اجبار و اکراه برای شنیدن شاهکاری ادبی است یعنی قصه گویی به جای آموزش صرف باید به فلسفه کتابها و فهم ادبیات به کودک با استفاده از عنصر لذت توجه کند.
استادیار گروه کتابداری دانشگاه اصفهان در ادامه این مقاله مهم ترین حسن قصه گویی کتابخانه ای را پایین آوردن سن مطالعه کتاب و ورود زود هنگام بچه های سه تا پنج ساله به محیط های اجتماعی و آشنایی کودکان با یکدیگر و به وجود آمدن محیطی دوستانه در میان آنان بر شمرد.
دکتر شعبانی در ادامه مقاله اش می آورد : درکتابخانه ها بچه ها کتاب های مصور را ورق می زنند شادمان ازمشاهده کتاب ها می شوند که هیچ گاه ازمطالعه آن سیر نخواهند شد.
قصه گویی کتابخانه ای لذت رنگ ها را در جان کودک رسوخ می دهد درآموزش بچه ها در دوران قبل از مدرسه دگرگونی ایجاد و به پیشرفت زبان کودک از طریق روخوانی مطالب به طور غیر رسمی در ساعات قصه و با استفاده از کتابهای ساده بر تصویر کمک می کند.
نهمین جشنواره قصه گویی مراکز کانون ، از چهارم لغایت هفتم دی ماه در اصفهان برگزار شد .