به گزارش ایسنا، سپسیس(Sepsis) پاسخ سیستماتیک به عفونت حاد است که شیوع آن در حال افزایش بوده و در حال حاضر سومین عامل مرگ ناشی از عفونت محسوب می‌شود. شواهد زیادی ثابت کرده‌اند که در سپسیس، استرس اکسیداتیو ایجاد می‌شود. امروزه مدل‌های حیوانی التهابی مختلفی به منظور تحقیق در زمینه سپسیس وجود دارد که به دلیل تکرارپذیری و آسانتر بودن مدل CLP در یک طرح پژوهشی در دانشگاه تربیت مدرس به کار گرفته شده است.

در این پژوهش با استفاده از جراحی، سپسیس در موش‌ها القا شد و به گروه‌های تیمار عصاره روغنی و آبی زیره سیاه در دو دوز mg/kg b.w 100 و 50 تزریق شد. در ساعت‌های متفاوت 2، 4، 8، 16 و 24 ساعت بعد، از کبد، ریه و پلاسمای موش‌ها مورد بررسی قرار گرفت. سپس فاکتورهای استرس اکسیداتیو از قبیل پراکسیداسیون لیپیدها، گلوتاتیون s - ترانسفراز، گلوتاتیون، سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، بیلیروبین، اسید اوریک و توتال پروتئین و فاکتور متابولیزه کننده داروها سیتوکروم اندازه‌گیری شد.

در این بررسی مشخص شد که تجویز عصاره روغنی زیره سیاه در دو دوز mg/kg b.w 100 و 50 به موش‌های مبتلا به سپسیس، سبب کاهش در محصول پراکسیداسیون لیپیدها(15درصد)، افزایش در سطح گلوتاتیون(55درصد) و افزایش فعالیت آنزیم‌های سوپراکسید دیسموتاز(42 درصد)، کاتالاز(45درصد)، گلوتاتیون s - ترانسفراز(دو برابری) و سیتوکروم(دو برابری) می‌شود. در حالی‌که عصاره آبی زیره سیاه در هر دو دوز mg/kg b.w 100 و 50 هیچ‌گونه تاثیری بر فاکتورهای اکسیداتیو و متابولیزه کننده داروها ندارد.

با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می‌رسد که اسانس روغنی زیره سیاه سبب افزایش اثرات آنتی‌اکسیدانی شده و بنابراین توانسته است آسیب بافتی ناشی از استرس اکسیداتیو سپسیس را کاهش دهد.