معاون پژوهشی دانشگاه صنعتی شریف گفت: با همکاری دانشمندان امریکایی - که به ایران سفر کردهاند - در حال آمادهسازی طرح یک همکاری علمی در سطح آزمایشی با مجامع علمی امریکا هستیم. دکتر «رضا روستا آزاد» افزود: در نشست علمی با پروفسور «ژوزف تیلور» برندهی جایزهی نوبل فیزیک و هیأت همراه - که به ایران آمدهاند - همکاری در زمینههای «محیط زیست» و «زلزله» مورد بحث قرار گرفت که البته انجام همکاری در این زمینهها هنوز قطعی نشده است. وی ارائهی جزویات بیشتری در زمینهی همکاریهای مجامع علمی ایران و امریکا را به چند روز آینده موکول کرد. «ژوزف تیلور» برندهی جایزهی نوبل فیزیک در سال 1372 ( ۱۹۹۳ میلادی) بههمراه ۱۲ نفر هیأت همراه بنا به دعوت «دانشگاه صنعتی شریف» به ایران آمده است. این هیأت یکشنبه 22 مهر 1386 با دکتر «صادق واعظزاده» معاون علمی و فناوری رئیسجمهوری، دکتر «مهدی فخرایی» معاون پژوهشی و برنامهریزی بنیاد ملی نخبگان و دکتر «رضا روستا آزاد» معاون پژوهشی دانشگاه صنعتی شریف و دکتر «ابوالحسن وفایی» مدیر همکاریهای علمی و بینالمللی دانشگاه صنعتی شریف دیدار و گفتوگو کرد. در این سفر پروفسور «ویلیام وولف» رئیس پیشین «فرهنگستان ملی مهندسی بخش علوم رایانهی دانشگاه ویرجینیا»، پروفسور «آنیتا جونز» بخش علوم رایانهی «دانشگاه ویرجینیا»، پرفسور «مایکل تیکلگ» مسؤول روابط خارجی دانشگاه «کالیفرنیا»، دکتر «المر ویلیام کولگ لازیر» مدیر اجرایی «فرهنگستان ملی علوم»، پروفسور «تیلور» را همراهی میکنند. همچنین «کاترین کلارک کولگ لازیر» دبیر راهنمایی، «توماس جفرسون» دبیر دبیرستان در رشتهی علوم و فناوری، دکتر «نورمن پینوریتر» مدیر مرکز سیاست علوم، فناوری و امنیت انجمن امریکایی پیشبرد علوم، «جرجین نوریتر»، «ایمی الیزابتمور» معاون برنامهی فرهنگستان ملی علوم، پروفسور «ماکسیمیلیان آنگرهولزر» مدیر اجرایی «بنیاد ریچارد لونزبری» و پروفسور «توماس جوردن» مدیر «مرکز زلزلهی کالیفرنیای جنوبی» از دیگر اعضای این هیأت هستند.
پروفسور «ژوزف تیلور» (Joseph Taylor) و «راسل هالس» (Russel Hulse) جایزهی نوبل 1372 (1993 میلادی) را در فیزیک برای اثبات یکی از نظریههای انیشتین برای اولین بار در جهان دریافت کردند. «تیلور» در سال 1320 (1941 میلادی) در «فیلادلفیا» بهدنیا آمد. لیسانس خود را در رشتهی فیزیک از دانشگاه «هارتفورد» و در سال 1327 (1968 میلادی) دکترای خود را در زمینهی نجوم از «هاروارد» گرفت. پس از دورهی تحقیقاتی کوتاهی در «هاروارد» به دانشگاه «ماساچوست» رفته و بهتدریج پروفسور و دستیار «رصدخانهی رادیویی کالج 5» (The Five Radio Observatory College ) میشود. بعدها به رصدخانهی ملی رادیویی در «گرین پارک» (ویرجینیای غربی) رفته و کشف خود را برای اولین بار در زمینهی اولین ستارگان تپنده انجام داد. «تپندهها» (Pulsar) ستارگان نوترونی هستند که متناوبا بزرگ و کوچک میشوند در نتیجه تابشهای الکترومغناطیسی قابل آشکارسازی را بهصورت امواج رادیویی گسیل میکنند. «تیلور» و «هالس» در سال 1353 (1974 میلادی) اولین سیستم دوتایی تپنده را بهنام علمی (PSR B1913+16) در حین نقشهبرداری آسمان برای یافتن تپندهها در رصدخانهی«آرسیبو» (Arecibo Observetory) در «پورتوریکو» کشف کردند. اگرچه در آن زمان این مسأله مورد توجه نبود و نیز شناخته شده هم نبود ولی اولین باری بود که این سؤال مطرح میشد که تپندههای چرخهای (تناوبی) چیستاند: ستارههای نوترونی که در حین انتقال جرم خود به سطح همدم گرانشیشان، بهسرعت حول آن میگردند. مدار این سیستم دوتایی بهآرامی با انقباض خود، انرژی از دست میدهد زیرا این انقباض، امواج گرانشی تولید میکند. مقدار پیشبینی شده برای این تابش را دقیقا میتوان از «نظریهی انیشتین» بهدست آورد و پس از گذشت بیش از 30 سال «تیلور» و همکارانش اندازهگیریهایی را برای این مقدار دقیق (با دقت یک درصد) انجام دادند. بههمین دلیل در سال 1372 (1993 میلادی)جایزهی نوبل به آنها تعلق گرفت. علاوه بر این جایزه، «تیلور» جوایز بسیاری را نیز میگیرد از جمله: | - جایزهی «هاینمن» از «انجمن نجوم امریکا» (American Astronomy Society) (AAS) | | - مدال «هِنری دارپِر» از «آکادمی ملی علوم امریکا» | | - جایزهی بنیاد «تومالا» | | - جایزهی توسعهی علم «کارتی» | | - مدال «آلبرت انیشتین» | | - جایزهی فیزیک «وولف» | | - و مدال «کارل شوارتز شیلد». |
«تیلور» در حیطهی مخابرات رادیویی آماتوری نیز مشهور است. وی در زندگینامهی خود مینویسد: «بین خاطرههای دورهی بچگی، جمعاوری سنگهایی که ساکنان اولیهی آن سرزمین، آنها را بهترتیبی خاص میچیدند و ساختمانسازی میکردند بسیار دوست دارم؛ البته زمانی که با برادرم «هال» تعداد زیادی آنتن رادیویی قابل چرخش (تغییر محور) را بر بام خانه کشاورزیِ دورهی ویکتوریا (Three-Story) مستقر میکردیم. وی همچنین یک نرمافزار طراحی میکند که ارسال پیامهای مخابراتی را بین اَُپراتورهای آماتور ممکن میسازد. پروفسور «تیلور» شخصی چند بُعدی است: فوتبال، تنیس، بیسبال، بسکتبال و گُلف بخشی از انرژی وی را در سالهایی میگرفت که در «هارتفورد» بود. در همان زمان، شروع به تحقیق دربارهی رادیو الکترونیکها همراه با «انجمن رادیو الکترونیک» (
Radio electronics) میکند. وی میگوید: «در سالهای اخیر مشغولیات دانشمندان آنها را از آینده بلند مدت خود بسیار نگران میکند: چطور به بهترین دانشگاه بروند، با بزرگترین نامها کار کنند، بهترین کمکهزینهی فوقدکترا را بگیرند، و مقام خود را در دانشگاه محکم حفظ کنند. در حالی که من از کِسِلی در آیندهی خود نگران هستم. ولی چیزی که من از آن لذت میبرم، پرداختن به موضوعهایی است که احساس لذت را به من القا کنند». اکنون پروفسور «تیلور» و تیم همراه وی از دانشگاه «پرینستون» (Princeton) بر روی انرژی کیهانی مطالعه میکنند و در همینباره نیز در دانشگاه شریف سنخرانی داشتهاند. با توجه به اینکه دکتر «وفایی» سالها برنامهریز پیشرو در دانشگاه شریف بود هر سال برندگان جایزهی نوبل و دانشمندان اقصی نقاط جهان را دعوت میکند تا دانشگاه را معرفی نماید. پس از پروفسور «تیلور»، پروفسور «توماس شینگل» (Tomas Shingle) از «هاروارد» و برندهی جایزهی نوبل اقتصاد و پروفسور «بورتون ریچتر» (Borton Ritcher) برندهی جایزهی نوبل فیزیک خواهند آمد.
|