به‌گزارش سایت ستاد ویژه‌ی توسعه‌ی فناوری‌های نانو، این پروژه توسط دکتر «محمدرضا محمدی» در قالب پروژه‌ی دکترا صورت گرفته است.

سالیان زیادی است که بشر می‌تواند مقادیر اندک مواد را تشخیص دهد اما همواره این کار مستلزم هزینه‌های بالا، زمان زیاد انتقال و... بوده است.

کوچک‌سازی، ارزان نمودن و ساده کردن روش‌های تشخیص در قالب توسعه‌ی سنسورها جایگاه ویژه‌ای برای این سیستم‌ها ایجاد نموده است.

در ده‌های اخیر با ظهور تکنولوژی‌های نوین بر دقت،‏ سرعت و انتخاب‌پذیری سنسورها افزوده شده که در این میان فناوری نانو با ارائه‌ی نانوساختارها و نیز روش‌های ساخت نانومتری نقش بیش‌تری را ایفا نموده است.

در میان مواد نانوساختار، نانوذره‌ها بیش‌ترین امکان را برای به‌کارگیری در سنسورها دارند. توسعه‌ی سنسورهای گازی مبتنی بر نانوذره‌ها برای تشخیص گازهای آلاینده‌ی محیط از جمله این موارد است.

وی در این پژوهش، فیلم «دی‌اکسید تیتانیوم» را با روش شیمیایی، کم‌هزینه و قابل‌کنترل «سل، ژل» تولید کرده است.

استفاده از نانوذره‌های «دی‌اکسید تیتانیوم» و اکسیدهای دوتایی «گالیم/ تیتانیوم» و «ایبریم/ تیتانیوم»، قابلیت‌هایی هم‌چون شناسایی و تشخیص گازهای آلاینده با غلظت کم، توانایی کارکرد در دمای پایین و در نتیجه مصرف توان پایین‌تر را به سنسور می‌دهد.

این سنسور گازی علاوه بر مصارف خانگی برای تشخیص آلاینده‌های محیطی، کاربری‌های صنعتی متفاوتی دارد که به‌عنوان نمونه می‌توان به استفاده در «صنایع خودروسازی» برای کنترل نسبت سوخت به هوا اشاره کرد.