به گزارش ایسنا، منطقه علوم پزشکی تهران، «دکتر گیسو محدث» استادیار دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، مطالعه‌ای را با هدف «بررسی تاثیر تزریق داخل صفاقی دزهای مختلف لپتین بر شکل‌گیری حافظه فضایی» انجام داده است.

در این مطالعه برای بررسی اثر لپتین بر یادگیری فضایی، شصت موش نر به شش گروه تقسیم شدند: (1) گروه کنترل، (2) گروه شم و (3)، (4)، (5) و (6) گروه لپتین داخل صفاقی به ترتیب با دزهای 05/0، 1/0، 25/0و 5/0 mg/kg؛ تمام گروه‌ها به مدت دو روز در ماز آبی موریس تحت آموزش قرار گرفتند. سپس پارامترهای یادگیری بین گروه کنترل و گروه‌های مورد آزمایش مقایسه شد.

یافته‌ها حاکی از آن است که تزریق داخل صفاقی لپتین با دزهای مختلف، هر یک باعث بهبود یکی از پارامترهای مدت زمان سپری شده یا میزان مسافت طی شده گردید. دز 1/0 لپتین بیشترین تاثیر را در مقایسه میزان مسافت طی شده بین بلوک 1 و 2، میانگین مدت زمان سپری شده طی بلوک 2 در مقایسه با گروه شم، مدت زمان سپری شده و میزان مسافت طی شده در ربع دایره هدف در پروب تست بر حافظه فضایی داشت.

در مجموع نتایج این مطالعه نشان داد که تزریق لپتین داخل صفاقی در رت، باعث بهبود حافظه فضایی می‌شود. بر اساس همین نتایج، لپتین بیشترین اثر خود را در دزهای متوسط نشان می‌دهد.