محققان آمریکایی نانوسیمهایی ساختهاند که میتوانند درون مایعات با یک میدان مغناطیسی خارجی حرکت کنند. این سیمها میتوانند برای رساندن دارو درون بدن انسان مورد استفاده قرار گیرند.
اریک لوگا و ژوزف ونگ از دانشگاه سندییگوی کالیفرنیا و همکارانشان این نانوشناگرها را با وصل کردن سرهایی از جنس نیکل به دمهایی از جنس طلا ساختهاند. آنها برای راندن سیمها درون سرم بدنی از میدان مغناطیسی استفاده کردند، که این بدان معناست که این سیمها میتوانند در استفادههای زیست پزشکی مورد استفاده قرار بگیرند.
این گروه دریافتهاند که سیمهای انعطافپذیر با سرعتی نزدیک به سرعت شناگرهای میکروسکوپی طبیعی مانند باکتری escherchia coli حرکت میکنند. از همه مهمتر اینکه این سیمها دارای سرعت پیشرانش بیبعد بیشتری –طول طی شده داخل بدن انسان در هرحرکت انتقالی- نسبت به نانوموتورهایی که انرژیشان از خارج تامیین میشود مانند پیشران حلزونی هستند.
تمرکز لوگاو و ونگ اکنون بر روی «مشکلات بنیادی نشانییابی مربوط به دارو رسانی، مخصوصا میزان کارایی این شناساگرها در به یدک کشیدن محموله در مایعات زیستی» میباشد. آنها اضافه کردهاند چالش آینده چگونه رفتار کردن سیمها است وقتی در معرض مایعات خارجی مانند خون قرار میگیرند.
«تحقیق نشان داده که یک میدان مغناطیسی چرخنده برای در یک امتداد قرار دادن و راندن راندن این تجهیزات از راه دور مناسب است، ولی اینکه چگونه به محمولهی فیزیکی یا شیمیایی متصل میشود معلوم نیست» این گفته از جاناتان هوز، متخصص بر روی نانو ماشینها و نانوشناگرها ار دانشگاه شفلد در انگلیس میباشد که همچنین میگوید: «البته، این یک قدم مهم به سمت این هدف میباشد.