بلوغ لنفوسيت در تيموس و نحوه انتخاب سلول‌هاي واجد شرايط براي خروج از آن
بلوغ سلول‌های T در تیموس
تمام سلول‌های T از سلول‌های بنیادی هماتوپویتیک در مغز استخوان منشا می‌گیرند. سلول‌های اجدادی هماتوپویتیک که از سلول‌های بنیادی هماتوپویتیک مشتق می‌شوند، در تیموس ساکن می‌گردند و توسط تقسیم سلولی، تکثیر یافته تا یک جمعیت بزرگ از تیموسیت‌های نابالغ را تشکیل دهند. تیموسیت‌های اولیه هیچ کدام از پروتئین‌های CD4 ویا CD8 را بیان نمی‌‌کنند، و بنابراین جزو سلول‌های دومرتبه منفی (CD4-CD8-) دسته بندی می‌شوند. در فرایند تمایز، آن‌ها به سلول‌های دومرتبه مثبت (CD4+CD8+) تبدیل می‌گردند. و در نهایت به صورت سلول‌های یک مرتبه مثبت (CD4+CD8- ویا CD4-CD8+) بلوغ می‌یابند که این تیموسیت‌ها از تیموس آزاد شده و به بافت‌های محیطی می‌روند.
حدود 98% از تیموسیت‌ها در طول فرایندهای تکاملی در تیموس به همراه شکست در انتخاب مثبت و یا انتخاب منفی می‌میرند. در حالیکه 2% باقی مانده زنده مانده و تیموس را در مسیر تبدیل شدن به سلول‌های T بالغ دارای قابلیت ایمنی ترک می‌کنند.
انتخاب β
سلول‌های پیش‌ساز لنفوئیدی مشترک که به تیموس می‌رسند، به عنوان پیش‌سازهای سلول T شناخته می‌شوند. وقتی آن‌ها شروع به بیان c-kit و CD44می‌کنند به عنوان تیموسیت‌های DN1 نامیده می‌گردند. در این مرحله آن‌ها باید یک گیرنده‌ی سلول T منحصر به فرد بسازند. پس از آن سلول DN1 با بیان CD25 به تیموسیت DN2 تبدیل می‌شود.
انتخاب مثبت
انتخاب مثبت سلول‌های T متناسب با MHC را مورد انتخاب قرار می دهد. تیموسیت‌های دوبار مثبت (CD4+/CD8+) به عمق کورتکس تیموس، جایی که با آنتی ژن های خودی مواجه می شوند، حرکت می‌کنند. این آنتی ژن‌های خودی توسط سلول‌های اپیتلیال ناحیه کورتکس تیموس بیان می‌گردند. فقط آن دسته از تیموسیت‌هایی که با MHC-I و یا MHC-II تماس داشته باشند "سیگنال بقا"ی حیاتی را دریافت خواهند کرد. تمام آن‌هایی که دچار این برخورد نمی‌شوند توسط مکانیسم آپوپتوز محکوم به مرگ می‌گردند. این فرایند منجر به این اطمینان خاطر می‌شود که سلول‌های T بلوغ یافته عملکرد صحیحی از خود بروز دهند. اکثریت عظیمی از کل تیموسیت‌ها در این فرایند می‌میرند.
سرنوشت تیموسیت نیز در انتخاب مثبت مشخص می‌شود. سلول‌های دوبار مثبتی (CD4+/CD8+) که به صورت بر روی مولکول‌های MHC کلاس II انتخاب مثبت گشته‌اند در نهایت به سلول‌های CD4+ تبدیل می‌شوند. در حالی که سلول‌های انتخابی بر روی مولکول‌های MHC کلاس I به سلول‌های CD8+ بلوغ پیدا می‌کنند. یک سلول T توسط تنظیم کاهشی بیان گیرنده‌های سطح سلولی CD8 خود تبدیل به یک سلول CD4+ می‌شود. اگر سلول سیگنال خود را از طریق مسیر ITAM از دست ندهد، به تنظیم کاهشی CD8 ادامه خواهد داد و یک CD4+ می‌شود. ولی اگر انقطاع سیگنال رخ دهد، سلول تنظیم کاهشی CD8 را متوقف کرده و به جای آن شروع به تنظیم کاهشی CD4 می‌نماید که در نهایت تبدیل به یک سلول یک بار مثبت CD8+ می‌شود.
پروتئينCD8
انتخاب منفی
انتخاب منفی تیموسیت‌هایی را که توانایی اتصال محکم به پپتیدهای خودی عرضه شده توسط MHC دارند، از بین می‌برد. تیموسیت هایی که از انتخاب مثبت سالم عبور کرده‌اند به سوی مرز میان قسمت مرکزی و قشری تیموس مهاجرت می‌کنند. در مدولا، آن‌ها دوباره با آنتی ژن‌های خودی در کمپلکسی همراه با مولکول‌های MHC بر روی سلول‌های اپیتلیال تیموس عرضه می‌گردند.
تیموسیت‌هایی که به سختی با آنتی ژن واکنش نشان می‌دهند یک سیگنال آپوپتیک را دریافت می‌کنند که منجر به مرگ آن‌ها می‌شود. با این حال، بعضی از این سلول‌ها برای تبدیل شدن به سلول‌های Treg انتخاب می‌گردند. بقیه سلول‌ها در تیموس به عنوان سلول‌های T ساده‌ی بالغ باقی می‌مانند. این فرایند جزء مهمی از تلورانس مرکزی است و به منظور پیشگیری از تشکیل سلول‌های خود مختار T که توانایی پدید آوردن بیماری‌های خود ایمنی را دارند، رخ می‌دهد.
