به گزارش سرویس پایان‌نامه ایسنا، سید محمدهادی رضوی، کارشناس ارشد ویروس شناسی دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تربیت مدرس، پژوهشی را در قالب پایان نامه کارشناسی ارشد خود با راهنمایی دکتر حوریه سلیمان جاهی، عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس انجام داده است.  

«سرطان گردن رحم»، دومین سرطان شایع زنان در سراسر جهان است. بیش از 90 درصد سرطان‌های گردن رحم، واجد پاپیلومای ویروس انسانی(HPV) هستند و تیپ غالب در این سرطان‌ها، تیپ 16 ویروس است.

 از آن‌جایی‌که پروتئین‌های E6 و E7 پاپیلومای ویروس انسانی تیپ 16، به طور مداوم در همه مراحل سرطان گردن رحم بیان می‌شوند، لذا می‌توان از آن‌ها به عنوان اهداف ایده‌آلی جهت تولید واکسن‌های درمانی و ایجاد شیوه‌های ایمنوتراپی علیه تومورهای پاپیلومای ویروسی استفاده کرد.

 یکی از مشکلات ژن E7 وحشی، کمی میزان بیان این ژن است که به صورت کاهش ایمونوژنسیته پروتئین جلوه‌گر می‌شود؛ بنابراین در این پژوهش برای افزایش قدرت ایمونوژنسیته ژن E7وحشی، نوع انسانی آن به کار گرفته و با ژن E7 وحشی مقایسه شد.

 در این پژوهش، کلون‌های طراحی شده به عنوان DNA واکسن، به مدل موشی تزریق و سنجش ایمنی سلولی و کاهش سایز تومور بررسی شدند.

 نتایج به دست آمده، نشان داد که واکسن فیوژن حاوی ژن انسانی، قادر به القای پاسخ ایمنی سلولی بالاتر نسبت به واکسن فیوژن حاوی ژن وحشی است. همچنین هر دو واکسن نسبت به گروه‌های کنترل، پاسخ‌های معنی‌داری تولید کرده بودند.

 با توجه به شیوع بالای سرطان گردن رحم و وجود پاپیلومای ویروس‌های پرخطر به عنوان فاکتور خطر موثر در ایجاد این سرطان، طراحی DNA واکسن‌های درمانی اهمیت زیادی دارد و چنین واکسن‌هایی قادر خواهند بود پس از گذراندن مراحل آزمایشگاهی، وارد فاز کارآزمایی بالینی شوند.