در کنفرانس موریوند، همکاران بخش‌های CMS و ATLAS در LHC داده‌های سال گذشته میلادی را مورد بررسی دقیق‌تر قرار دادند. وقتی در جولای ۲۰۱۲ وجود این ذره تأیید شد، هنوز مشخص نبود دقیقاً چه نوع بوزونی می‌تواند باشد. ولی بررسی‌های بعد از این کشف تجربی براساس نظریه «پیتر هیگز» که منشأ جرم را در مدل استاندارد ذرات پیش بینی کرده بود و به تبع آن وجود خانواده‌ای از ذرات بنام هیگز که با یک ذره در ژورنال‌های علمی به زبان معرفی شده، را هم پیش بینی کرد. این کار به دهه ۶۰ میلادی برمی‌گردد، و اکنون در تجربه تازه کم کم به کشف آن نزدیک می‌شویم. در هر حالت این ذره هیگز بوزون است.

از اندرکنش آن با دیگر ذرات و ویژگی‌های کوانتمی‌اش می‌توان متوجه شد. مثلاً یک هیگز بوزون اسپین ندارد و در مدل استاندارد باید پاریته + داشته باشد. ایندو ویژگی در هر دو بخش ATLAS و CMS دیده شدند. جفتشدگی آن با دیگر ذرات در اندرکنش‌ها مشخص کننده ویژگی‌های همان هیگز بوزون است.
برای مشخص کردن ماهیت این ذره، بخصوص اگر هیگز بوزون در مدل استاندارد باشد، تیم‌های پژوهشی باید میزان واپاشی بوزون را به دیگر ذرات بدست آورده و با پیش‌بینی‌ها مقایسه کنیم. این واپاشی بسیار نادر است و باید برخورد پروتون -پروتون حدود ۱ ترالکترون ولت داشته باشیم.

Moriond Conference

CERN