پژوهشگران با به‌کارگیری روش‌ها و وسایل آزمایشگاهی پیشرفته دریافتند که میزان این سم‌ها به‌طور چشمگیری بعد از درو افزایش می‌یابد. برای مثال میزان «داکسی‌نیوالنول» تا حدود 4000 برابر افزایش پیدا می‌کند.

بر پایه‌ی گزارش پژوهشگران سوئدی، قارچ‌های فوزاریوم سم‌هایی تولید می‌کنند که در بین محصولات زراعی پراکنده شده و محیط زیست را آلوده می‌‌گرداند. پیامدهای اکولوژیک این آلودگی‌ها روی محیط هنوز مشخص نیست.

به گزارش ساینس دیلی (Science Daily)، در این تخقیق که به «توماس بوشلی» (Thomas Bucheli) محقق «ایستگاه تحقیقاتی اکوکشاورزی و کشاورزی زوریخ» صورت گرفته است، دانشمندان تاکنون دو تا از شایع‌ترین «میکوتوکسین‌ها» – « داکسی‌نیوالئول » (Deoxynivalenol) و « زارالنون » (Zearalenone) که به گروه بزرگ‌تر سم‌های قارچی به نام «میکوتوکسین» تعلق دارند – را در غذاها و محصولات دامی مطالعه کرده‌اند. با این حال، این ترکیبات به‌ندرت در محیط زیست مطالعه شده و لذا دانشمندان از پراکنش این سم‌ها در محیط‌های دیگر اطلاعات بسیار کمی در دست دارند.

گندم‌های آلوده به «فوزاریوم».

در این تحقیق، روش‌هایی شامل «استخراج فاز جامد» (Solid-Phase Extraction) و «کروماتوگرافی مایع - طیف‌سنجی جرمی» (LC−MS) برای مشخص کردن میزان سم‌ها در آب‌های نمونه‌‌برداری‌شده به‌کار رفته ‌است.

پژوهشگران، با به‌کارگیری روش‌ها و وسایل آزمایشگاهی پیشرفته دریافتند که میزان این سم‌ها به‌طور چشمگیری بعد از درو افزایش می‌یابد. برای مثال میزان «داکسی‌نیوالنول» تا حدود 4000 برابر افزایش پیدا می‌کند.

به گفته‌ی این پژوهشگران احتمالا سم‌ها دیگری نیز در مزرعه‌ی مورد مطالعه پراکنده می‌شوند زیرا به میزان مساوی با «داکسی‌نیوالئول» و «زارالنون» تولید می‌شوند. هم‌چنین اثرهایی از این سم‌ها در رودخانه‌های سوئیس نیز پیدا شد.

 این پژوهشگران افزودند: پیامدهای اکولوژیک این سم‌ها بر آب‌های سطحی هنوز روشن نیست و به مطالعه‌های بیش‌تری نیاز دارد.

«میکوتوکسین‌ها» توسط قارچ «فوزاریوم» تولید می‌شود که روی غلات تاثیرگذار هستند. «فوزاریوم» یک قارچ آوندی و خاک‌زاد است که به آوندها حمله و آن‌ها را مسدود می‌کند.

تحت شرایط آزمایشگاهی و گلخانه‌ای با استفاده از کنترل شیمیایی و قارچ‌کش‌ها می‌توان تا حدودی این قارچ را از میان برد ولی کنترل آن در شرایط مزرعه نیاز به تدبیر بیش‌تری دارد.