به گزارش «ساینس دیلی» (ScienceDaily) در ساعتهای اولیهی پنجشنبه 22 آذر آشکارساز سیلیکونی سفر خود را به سمت سایت اصلی سرن(CERN) برای اتصال به CMS آغاز کرد.
روز بعد وارد عمق 90 متری در حفرهی CMS شد. راهاندازی آن در روز شنبه 25 آذر 1386 آغاز شد و 26 آذر 1386 نیز اتصال کامل انجام شد. «آستین بال» (Austin Ball) مدیر تکنیکی CMS گفت:«این اتصال راهاندازی زیر آشکارسازها درون آهنربای CMS کامل میشود؛ ایت اتصال اسفند سال 1385 وارد حفره شده بود. این یک گام بزرگ است.» CMS یا مساحت سطح 205 مترمربع تقریبا به اندازهی زمین تنیس است. CMS بزرگترین آشکارساز نیمهرسانای سیلیکونی است که تاکنون ساخته شده است.
حسگرهای سیلیکونی طوری طراحی شدهاند که کار 10 میلیون حسگر را انجام میدهند که هرکدام یک 80 هزارم چیپهای میکروالکترونی هستند.
دادهها بهوسیلهی 40هزار فیبر نوری در سیستم کشف دادههای CMS منتقل میشوند.
«پیتر شارپ» (Peter Sharp) مدیر پروژه میگوید: «راهاندازی کل سیستم در LHC (برخورد دهندهی بزرگ هادرونی) دادههایی بسیار بیش از کل سیستمهای مخابراتی در جهان تولید خواهد کرد». حسگرهای سیلیکونی دقیقا بر 15200 بخش تقسیم شدهاند. جرم آنها از فیبر کربنی با جرم بسیار کم است. در نتیجه حسگرها فضایی کمتر از قطر موی انسان (100میکرون) دارند. شارپ میگوید: «مسیر هر ذرهی باردار در برخوردهای ذرهها در CMS در قلب آشکارساز CMS با دقتی در حدود 20 میکرون ردیابی میشود». در نهایت جمعکردن این آشکارسازهای سیلیکونی در آذر 1384 شروع و در بهمن 1385 تمام شد. همهی دستگاهها فقط با 20درصد دستگاههایی که باید بهکار گرفته میشد وارد مرحلهی آمادهسازی شدند.
در ماههای اول 5 میلیون پرتو کیهانی ردیابی شدند. نتایج حاصل از این دادهها بهوسیلهی شبکههای رایانهای CMS تحلیل شدند. این شبکهسازی با آزمایشها در توافق بودند. «تجیندر ویندر» (Tijinder Winder) سخنگوی پروژه میگوید: ساختن ابزاری علمی با این اندازه و انعطافپذیری برای راهاندازی LHC، دستاورد اصلی مهندسی و علوم است.
بیش از 500 دانشمند و مهندس از 51 مؤسسهی تحقیقاتی در این موفقیت نقش داشتهاند. |