پنجره‌ای رو گذشته، ستاره‌ها می‌توانند از تاریخ عالمی که در آن زندگی می‌کنیم پرده بردارند. سن عالم با آخرین داده‌ها حدود 14 میلیارد سال است. هرقدر ستاره دورتر باشد پیرتر است. تلسکوپ‌های کنونی تا الان فقط 700 میلیون کهکشان را شناسایی کرده‌اند. این در حالی است که همین تعداد را فقط از میزان نوری که دریافت کرده‌ایم دیدیم. مسلماً کهکشان‌هایی با ستاره‌های سرد و دور درست هنوز دیده‌ نشده‌اند.
حالا یک تیم بین‌المللی از دانشمندان برآن شدند که کهکشان‌هایی را رصد کنند که 180 میلیون‌ سال پس ازانفجار بزرگ شکل گرفتند. حتی با این روش که در زیر می‌خوانید می‌توان ستاره‌هایی که قبلا فرض میشد بسیار مسن هستند دوباره رصد کرد و به سن واقعی و یا توضیح این میزان عمر ستاره‌های مذکور پی بُرد.
این روش چیزی جز استفاده از امواج رادیویی با طول موج بسیار آشنای 21 سانتی‌متر در اخترفیزیک نیست. در این طول موج اتم‌ها تابش ستاره‌ها را بازتاب می‌کنند و این تابش قابل آشکارسازی‌ست.

خواندن سیگنال‌های گذشته

این امواج الگوی مشخصی در آسمان دارند. و این یک مشخصه‌ی خاص از کهکشان‌های اولیه، که اندازه‌ای برابر یک میلیونم اندازه‌ی کنونی‌شان است. اختلاف بین حرکت‌های گاز و ماده‌ی تاریک دلیل نوساناتی است که به شکل تشکیل ستاره‌ها بروز می‌کند. همین نوسانات بسیار ساده‌تر دنبال می‌شوند تا شیوه‌های دیگر. به این ترتیب می‌توان بین ستارگان تمایز قائل شد. شدت امواج در این گستره بستگی به دمای گاز دارد که امکان بررسی نقشه‌ی کهکشا‌ن‌ها در آسمان را فراهم می‌‌کند. اگر گاز داغ باشد،‌ ستاره‌های زیادی دارد. ولی اگر سرد باشد ستاره‌های کمتری دارد. این گام‌های اولیه ما را به منشأ عالم نزدیک می‌ کند. اخترشناسان رادیویی می‌توانند به این شیوه زمان اولیه‌ی کیهان را بازسازی کنند. و این بازسازی جز با توزیع ستاره‌ها و کهکشان‌ها در آسمان ممکن نیست. پژوهشگران این تیم‌ها برا این عقیده هستند که می‌توان این حوزه از کیهاشناسی را کیهان‌شناسی رادیویی 21 سانتی‌متر گذاشت.