پژوهشگران «مرکز تحقیقات کشاورزی و پزشکی هسته‌ای» سازمان انرژی اتمی و «اداره‌ی کل دامپزشکی هرمزگان» در پژوهشی با «پرتودهی» میگو، دوز مطلوب جهت کاهش آلودگی‌های باکتریایی میگوهای فراوری‌شده و فراوری‌نشده را تعیین کردند.
به‌گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، هدف از این پژوهش جایگزین کردن روش «پرتودهی» به‌جای روش‌های «افزودن مواد شیمیایی» و نیز به «استاندارد رساندن بار میکروبی» میگو به‌طریق «سریع»، «ارزان» و «مطمئن» عنوان شده است.
در این طرح، نمونه‌های میگو از کارگاه‌های فراوری میگو در استان هرمزگان تهیه شده و پس از پرتودهی در دوزهای مختلف ایران آلودگی‌های باکتریایی نمونه‌ها، «قبل» و «پس» از پرتودهی تعیین شد و دوز مطلوب جهت کاهش این آلودگی‌ها به‌ویژه برای از بین بردن آلودگی «ویبریوها راهمولیتیکوس» در میگوی فراوری‌شده و فراواری‌نشده دو کیلوگرمی تعیین شد.
در ادامه‌ی این پژوهش، نمونه‌های پرتودهی شده و شاهد از نظر «متغیرهای بیوشیمیایی» از جمله: «پروتئین چربی»، «ازت آزاد»، «ازت غیرپروتیینه» و «پراکسیدهای آلی» و «اسیدهای آمینه» بررسی و مقایسه شده که در نهایت تفاوت قابل‌توجه و نامطلوبی در هیچ‌یک از این متغیرها مشاهده نشد