یافتهها میتواند راهنمای طراحی مواد ضدشکنندگی باشد.
سبُکترین عنصر، هیدروژن میتواند به آسانی حل شده و وارد فلزات شود. همین ویژگی باعث میشود مواد هادی شکننده شوند و مقاومت در آنها بالا برود. هیدروژن از سال ۱۸۷۵ یعنی زمان کشفش تاکنون همچنان به عنوان معضلی در طراحی مواد در صنایع مختلف از جمله راآکتورها و صنایع هوایی، محسوب میشده. برخلاف دههها پژوهش، همچنان درک کاملی از مسئله گسترش نفوذ هلیم و شکننده کردن مواد نداریم. طراحان صنعتی باید همچنان دنبال خطاهای کاری باشند تا این مسئله حل شود.
جون سونگ، استادیار مهندسی مواد دانشگاه مک گیل و پروفسور ویلیام کورتین از دانشگاه اکول سوئیس نشان دادند که ممکن است جوابی برای این ویژگی هیدروژن داشته باشند. مطالعات آنها در مجله نیچر مواد، اثر شکنندگی بر اثر هدیروژن را با دقت زیادی نشان میدهد. در شرایط معمولی، مواد حالت پلاستیک گونه دارند و نیروهای حاکم برآنها هم چنین است. این ویژگی از تَرَک های نانو و میکرو مقیاس نشأت میگیرد. که منجر به جابه جاییهایی میشوند. حرکت اتمها تحت کُرنش. این جابهجاییها را میتوان مثل وسایل نقلیهای در نظر گرفت که پلاستیک دفورمه را حمل میکنند و ترکهای مذکور را بصورت تویی چرخ در نظر گرفت که در میرود. این تیم با استفاده از شبیه سازی، فولاد با درصدها و آلیاژهای مختلفش را مورد بررسی قرار دادند. یافتههای آنها آزمایشهای انجام شده را توجیه میکند. در نتیجه باید منتظر نسل بعدی ساختارهای مقاومت شکننده باشیم.