به‌گزارش سایت ستاد ویژه‌ی توسعه‌ی فناوری‌های نانو به‌نقل از سایت «نانوتک وب» (NanoTechWeb)، در این روش از یک لنز باریک فلزی استفاده می‌شود که دارای نانوشکاف‌هایی روی خود بوده و می‌تواند از اشیا در فواصل دلخواه تصویربرداری کند.

این محققان ادعا می‌کنند روش آن‌ها توسعه‌ای بر سایر روش‌های تصویربرداری زیر طول موج (همانند ابرلنزها) است که در آن‌ها شیء و تصویر به میدان نزدیک محدود می‌شوند.

این روش بر ویژگی‌های عبوری «پلاریتون‌های پلاسمون سطحی» (SPP) در نانوساختارهای فلزی مبتنی است.

«ژیانگانگ لوئو» از آزمایشگاه «فناوری‌های اُپتیکی برای میکروساخت» در «آکادمی علوم چین» و همکارانش از یک صفحه‌ی باریک نقره - که دارای چندین نانوشکاف با عرض‌های مختلف بود - استفاده کردند.

زمانی که نور تابیده از منبع به سطح این صفحه‌ی فلزی برخورد می‌کند این نانوشکاف‌ها موجب تهییج «پلاریتون‌های پلاسمون سطحی» (SPP) می‌شوند.

«لوئو» در مصاحبه با سایت «نانوتک وب» (NanoTechWeb) می‌گوید: «از آن‌جایی که ثابت انتشار «پلاریتون‌های پلاسمون سطحی» (SPP) در منطقه‌ی شکاف‌ها بستگی به عرض شکاف دارد می‌توانیم با استفاده از شکاف‌هایی با عرض‌های مختلف، رفتار این «پلاریتون‌های پلاسمون سطحی» (SPP) (از جمله سرعت فاز آن‌ها) را دستکاری کنیم».

این امر بدان معناست که زمانی که «پلاریتون‌های پلاسمون سطحی» (SPP) به خروجی شکاف می‌رسند بسیاری از آن‌ها دوباره به نوری با فازهای نسبی مطلوب تبدیل می‌شوند.

این محققان می‌گویند: نور منعکس شده از لنزهای باریکه‌ی فلزی دوباره در نقطه‌ی معینی متمرکز شده و یک نقطه‌ی تصویری زیر طول موج پدید می‌آورند.

بنابر گفته‌ی این محققان، از این روش می‌توان در زمینه‌های مختلفی هم‌چون اُپتیک یکپارچه، ذخیره‌سازی نوری داده‌ها، حسگری زیست‌پزشکی و لیتوگرافی زیر طول موج استفاده کرد.

این روش تفاوت زیادی با سایر روش‌های تصویربرداری زیر طول موج همانند لنزهای کامل یا ابرلنزها دارد که در آن‌ها از یک صفحه‌ی باریک با ضریب شکست منفی استفاده می‌شود.

با وجودی که تفکیک‌پذیری این لنزهای کامل بسیار فراتر از محدودیت ایجاد شده توسط ضریب شکست است اما تولید این مواد بسیار مشکل است. به‌علاوه، هم تصویر و هم شیء باید در منطقه‌ی میدان نزدیک محدود شوند که حدود ده‌ها نانومتر دورتر از لنز قرار دارد.

«لولئو» توضیح می‌دهد: «در روش ما، فرایند تصویربرداری مرتبط با دستکاری فازهای نوری از طریق طراحی بهینه‌ی موج‌برهای شکافی روی یک صفحه‌ی باریک فلزی است که «پلاریتون‌های پلاسمون سطحی» (SPP) در حالت‌های مختلفی منتقل می‌کنند.