به گزارش ایسنا، دکتر سید محمد اعظمی، عضو هیات علمی دانشگاه یاسوج گفت: «با توجه به اینکه ساختارهای رزونانسی یک ترکیب شیمیایی، بیانگر پایداری ترکیب آنها است، لذا نقش این ساختارها را در نانولولههای کربنی با استفاده از روشهای کوانتومی مورد مطالعه قرار دادهام.»
وی افزود: «با همکارانم در مرحله اول به محاسبهی تابع موج الکترونی سیستم نانولولهی کربنی در قالب نظریهی اوربیتال مولکولی پرداختیم. سپس ساختارهای رزونانسی ممکن را محاسبه و با استفاده از آن، تابع موج را به تابع موج موضعی تبدیل کردیم. در نهایت به تصویر کردن تابع موج محاسبه شده از مرحله اول به توابع موج موضعی محاسبه شده پرداختیم و سهم هر یک از ساختارهای رزونانسی با ضرایب به دست آمده در مراحل قبلی را محاسبه کردیم.»
اعظمی درباره نتایج این پژوهش اظهار داشت: «برخلاف باور عمومی که ساختارهای رزونانسی را مبتنی بر نظریهی لویس در ساختار الکترونی مولکولی سهیم میدانند، با ارزیابی این مسئله در نانولولههای کربنی، دریافتیم که در بعضی از نانولولهها، ساختارهایی وجود دارند که مطلقا سهمی در پایداری ترکیب نداشته و استفاده از آنها در مطالعات و پیشبینی خواص آنها بر پایهی ساختارهای فوق، میتواند گمراه کننده باشد. این نکتهای است که یک شیمیدان در حین کار با ساختارهای رزونانسی باید به آن توجه کند.»
عضو هیات علمی دانشگاه یاسوج در پایان تأکید کرد: «به دلیل بنیادی بودن این تحقیق، نتایج آن بهطور مستقیم در صنعت قابل استفاده نیست. اما از آنجاییکه واکنشپذیری ترکیبات شیمیایی با استفاده از سهم ساختارهای رزونانسی قابل تخمین هستند، نتایج این پژوهش میتواند بهطور غیر مستقیم در صنایعی که واکنشپذیری نانولولههای کربنی در آنها اهمیت دارد، مورد استفاده قرار گیرد.»
جزئیات این پژوهش که با همکاری دکتر نادر ستوده و دکتر رضا پولادی انجام شده در مجله Chemical Physics Letters (جلد 491، صفحات 22- 20، سال 2010) منتشر شده است.