مسجد جامع ورامین از زیباترین و کامل‌ترین مساجد چهار ایوانه کشور است که هر ساله پذیرای هزاران گردشگر داخلی و خارجی است.

این مسجد یکی از شاهکارهای هنر معماری اسلامی است که بنای آن در قرن هشتم هجری توسط معمار علی قزوینی در زمان سلطان محمد خدابنده آغاز و در زمان سلطان ابوسعید به پایان رسید.

هنر کاشیکاری، گچ بری، آجرکاری و خوشنویسی خطوط بنای این مسجد چنان با هم ترکیب شده‌اند، که در کمتر بنای تاریخی ایران به چشم می‌خورد.

به‌کارگیری آجر برای نوشتن آیات قرآنی وآجرچینی درپیشانی ایوان جنوبی مسجد به طرز شگفت آوری نام مبارک "حضرت علی (ع)" را به نمایش می‌گذارد.

راز و رمز شیعه را در جای جای این مسجد تاریخی می‌توان مشاهده کرد.

گنبد مسجدجامع ورامین از سایر بخش‌های بنا ارتفاع بیشتری دارد و سردر ورودی و سر در شبستان هر دو کوتاه ساخته‌شده تا گنبد به‌خوبی نمایان باشد.

محراب این مسجد که حدود شش مترارتفاع دارد ازپایین تاارتفاع سه متری عاری از هرگونه تزئین است.

به‌اعتقاد برخی محققان، این محراب ازابتدا به‌همین صورت بوده و بنا به دلایلی ساخت آن نیمه‌کاره مانده است اما عده دیگری از محققان معتقدند: دست حوادث و گذشت روزگار گچ بری‌ها و تزئینات پایین محراب را از بین برده است.

مسجد جامع ورامین در سال ‪ ۱۳۱۰‬هجری - خورشیدی در شمار فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.