اين نوع تصويربرداري نيازمند، مقداري نور محيط است. درواقع اين دوربين‌ها براي دريافت سيگنال‌هاي نوري، چيزي شبيه تقويت‌كننده‌هاي صوتي بكار مي‌روند. در صوت صدا را بالا مي‌برند، اينجا شدت نور بيشتر‌مي‌شود. دوربين‌ها فرابنفش، مرئي، و فروسرخ نزديك را گرفته، و از الكترونيك براي تقويت سيگنال‌ها استفاده مي‌‌كنند،  و تصوير توليد مي‌كنند. دوربين‌هاي نوركم تصاويري با جزييات كامل از هر سه گستره توليد مي‌كنند.

طبق تخمين‌هاي سازمان ملل، در حال حاضر حدود 100 ميليون مين در سراسر جهان در حدود 80 كشور وجود دارد. بسياري از اين كشورها اطلاعات دقيقي از اين مين‌ها ندارند. چون مين‌ها طوري طراحي شده‌اند كه با وزن در حال گذري مشخصي منفجر مي‌شوند، و در نتيجه هنوز بسياري شناسايي نشده‌اند.

بيشتر آشكارسازهاي مين، از جمله سنسور‌هاي مختلف كه شرايط ميداني را ثبت مي‌كنند، و دنبال موارد غيرطبيعي مي‌گردند. تصويربرداري گرمايي اغلب استفاده مي‌شود، زيرا ابزارهاي قابل انفجار باهم تفاوت‌هايي دارند و خاك را جذب گرما آزاد مي‌كنند. اين عامل الگويي براي تغييرات گرمايي سطح يك مين را سبب مي‌شود كه اين اختلاف بيش از خاك عادي است.

ديگر سنسورها كه ممكن است با نگاشت فروسرخ در آشكارسازهاي فلزي (نمونه‌هاي جديد مين‌ها غيرفلزي هستند)، سيستم راداري، ابزارهاي تغيير ميدان مغناطيسي محيطي استفاده شوند. دانشمندان بيشتر و بيشتر روي اين سنسورها كار مي‌كنند تا ايمن‌تر و دقيق‌تر باشند.

از زماني كه تلسكوپ‌ها با اپتيك‌هاي دوچشمي به مدارگرد‌هاي ماهواره‌اي رسيدند، درك ما هم از عالم بسيار گسترش يافته‌ است. علت آنهم فواصل و بخش‌هاي ديگر طيف الكترومغناطيس از اجرام و ذرات پخش‌شده در عالم و پيشرفت فناوري است.

دو تصوير زير از يك جسم، ابر گازي و غبار فضايي بنام سحابي (ابر) هستند. تصوير سمت چپ در نور مرئي است و سمت راست، فروسرخ نزديك (كمي شدت نور آن در بازسازي تصوير دست‌كاري مي‌شود).

تصوير نور مرئي اطلاعات زيادي از سحابي به ما مي‌دهد، ولي گوشه سمت راست فروسرخ، تعدادي ستاره هستند كه در نور مرئي ديده نمي‌شوند. علت آن غبار ميان ستاره‌اي ست كه در نور مرئي مانع رسيدن نورشان به ما مي‌شود، ولي در فروسرخ نزديك موج دريافتي اين ستاره‌ها را نمايان مي‌كند. تصاوير فروسرخ جزيياتي را درباره‌ي اجرام فضايي در اختيار ما قرار مي‌دهد. علت آنهم غبار و گازي ست كه در نور مرئي مانع از ديدن آن‌ها مي‌شود و در سرتاسر فضا پخش شده است و جاهايي چگالي آن بسيار كم است كه اصطلاحاً به فضاي خالي ناميده مي‌شود.

 دو كوتوله كانديداي قهوه‌اي.

بعلاوه، براي شناخت بيشتر اجرامي تاكنون مي‌شناختيم، وقتي از نور مرئي استفاده مي‌كنيم متوجه مي‌شويم، بسياري از اجرام نامرئي هستند، و يا در اين حيطه هم تابش دارند. مثلاً كوتوله‌هاي قهوه‌اي اجرامي كه فعلاً تخيلي هستند،‌بايد بين ستاره‌هاي معمولي و غول‌هاي گازي شبيه مشتري باشند. اين اجرام در نور مرئي تابش ندارند ولي فروسرخ گسيل مي‌كنند كه باعث آشكارسازي‌شان مي‌شود.