متن كامل خبر
درمان یک بیماری خطرناک سیستم عصبی در موش

تاريخ خبر : 18/3/1387امتياز بده :ارسال به دوستتعدادمشاهده : 1271

- در میان انسان‌ها ده‌ها نوع اختلال نادر عصبی وجود دارد که به نقایصی در روکش «میلین» (Myelin) مربوط می‌شود و اغلب آن‌ها در کودکی یا جوانی باعث مرگ می‌شود.

درمان یک بیماری خطرناک سیستم عصبی

در موش







 در میان انسان‌ها ده‌ها نوع اختلال نادر عصبی وجود دارد که به نقایصی در روکش «میلین» (Myelin) مربوط می‌شود و اغلب آن‌ها در کودکی یا جوانی باعث مرگ می‌شود.

 

دانشمندان با تزریق سلول‌های پایه به موشی آزمایشگاهی - که به یک بیماری اغلب مرگبار سیستم عصبی مبتلا بود - موفق به درمان آن شدند.

به‌گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران (ایرنا) به‌نقل از شبکه‌ی خبری «بی. بی. سی» (BBC) به‌نقل از مجله‌ی «سلول» (Cell)، این درمان - که باعث مرمت سیم‌کشی معیوب عصبی حیوان شد - امیدها به معالجه‌ی کودکان مبتلا به یک اختلال نادر و مرگبار عصبی به‌نام «لوکودیستروفی» (Leukodystrophy) را افزایش می‌دهد.

یک کارشناس بریتانیایی گفت که معالجه‌ی این بیماری در انسان هنوز ممکن نشده است اما این شیوه به‌طور بالقوه می‌تواند برای درمان بیماری‌هایی مانند: «ام. اس.» (Multiple Sclerosis) به‌کار گرفته شود.


اعضای گروه پژوهشی از چپ به راست:
«کریس پروشل» (Chris Proschel)،
«مارک نوبل» (Mark Noble) و
«مارگوت مایر پروشل»
(Margot Mayer Proschel).



دانشمندان «مرکز پزشکی دانشگاه راچستر» معتقدند که این احتمالاً اولین بار است این نوع موش لرزان - اشاره به لرزش ناشی از بیماری عصبی - درمان شده است.

آرایش ژنتیکی این موش به‌شکلی است که سلول‌های عصبی آن «مایلین» کافی ندارد. «میلین» (Myelin) نوعی روکش چربی رشته‌های عصبی است که مانند روکش پلاستیکی سیم برق عمل می‌کند.

بدون وجود «میلین» (Myelin)، سیگنال‌های عصبی به‌درستی از سلول به سلول دیگر نمی‌روند که باعث لرزش شده و اغلب ظرف چهار ماه حیوان را می‌کشد.

در میان انسان‌ها ده‌ها نوع اختلال نادر عصبی وجود دارد که به نقایصی در روکش «میلین» (Myelin) مربوط می‌شود و اغلب آن‌ها در کودکی یا جوانی باعث مرگ می‌شود.

گروه دانشمندان امریکایی نه از سلول‌های پایه واقعی - که قابلیت تبدیل به کلیه‌ی انواع سلول‌های بدن را دارند - بلکه از سلول‌های «آغازین» (Precursor) - که می‌توانند به معدودی سلول در بدن تبدیل شوند - استفاده کردند. سلول‌های «گلیال» (Glial) که در این آزمایش استفاده شد قابلیت تبدیل دارد از جمله «سلول‌های الیگو دندریت» سلولی که «میلین» (Myelin) را تولید می‌کند.

برای اکثر موش‌ها این کار بی‌تأثیر بود به‌طوری که سه‌چهارم‪ ۲۶ موش مورد آزمایش تقریباً هم‌زمان با موش‌های بیماری - که به آن‌ها سلولی تزریق نشده بود - مردند.

با این حال در مورد شش موش، تفاوت چشمگیری مشاهده شد. ظرف تنها دو ماه، سلول‌ها گسترش یافته، تکثیر شده و سلول‌های عصبی در مغز و نخاع را با تولید «میلین» (Myelin) پوشانده بودند.

دو عدد از موش‌ها بیش از حد معمول زندگی کردند اما چهار موش دیگر یک‌سال بعد هنوز زنده بودند و عملاً کلیه‌ی علایم بیماری در آن‌ها ناپدید شده بود.




پروفسور «اسیتون گلدمن» (Steven Goldman) - که سرپرستی مطالعه را به‌عهده داشت - گفت: ما انتظار مرگ‌شان را داشتیم اما نه فقط نمردند بلکه روز به روز بهتر شدند. خیلی‌خیلی مهیج است که فکر کنیم نه فقط می‌شود یک بیماری را موقتاً معالجه بلکه کاملاً درمان کرد؛ به‌خصوص یک بیماری وحشتناک که کودکان را مبتلا می‌کند.



پروفسور «اسیتون گلدمن»
(Steven Goldman)











































     منبع خبر : ايرنا

بازگشت