بهگزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) بهنقل از ستاد ویژهی توسعهی فناوریهای نانو بهنقل از سایت «فیزارگ» (PhysOrg)، «نانوباکتریها» - که گاهی بهنام (Nanobes) یا «نانوذرههای کلسیفیهکننده» نیز نامیده میشوند دارای ویژگیهایی که دانشمندان جهت زندگی کردن معین کردهاند، نمیباشند.
محققان در کارگاهی - که توسط «فرهنگستان ملی علوم امریکا» جهت این موضوع خاص برگزار شد - محاسبه کردند که کمترین اندازهی سلولی بر روی زمین جهت دارا بودن سیستم ماشینی سلولی مبتنی بر فعالیت «دی ان ای» (DNA) باید حداقل 200 نانومتر باشد اما نانوباکتریها اندازهای در حد 80 نانومتر دارا هستند؛ از این رو بهنظر نمیرسد که آنها موجودات زندهای باشند مگر اینکه دارای سیستم بیان ژنی منحصر به فردی باشند.
البته گزارشهای دیگری نیز در همین زمینه قبلاً منتشر شدهاند. در تحقیقی که اخیراً توسط محققان دانشگاه «راکفلر» صورت گرفته و در مجلهی «پیناس» (PNAS) منتشر شده است این ذرهها را ذرههای «شبهنانوباکتری» نامیدهاند.
بهعقیدهی آنها این باکتریها از «کلسیم کربنات» ساخته شدهاند. آنها مطالعههای زیادی بر روی این باکتریها انجام داده و نشان دادهاند که آنها فاقد «دی ان ای» (DNA) و «ار ان ای» (RNA) هستند و توضیح دادهاند که ساخت آنها به روشهای غیرزیستی قابل توجیه است.
یک نکته در خصوص «نانوباکتریها» واضح است: توزیع گستردهای دارند و تقریباً در هر بخش از بدن انسان - که بررسی شده است - وجود دارند.
در زیر «میکروسکوپ الکترونی» نانوباکتریها شبیه باکتریهای معمولی هستند و حتی شبیه سلولهای در حال تقسیم میباشند.
علاوه بر آن هنگامی که محققان «نانوباکتریها» را تحت تابش «گاما» قرار دادند رشد آنها در محیط کشت متوقف نشد.
بنابراین گزارش، خاصیت شبهباکتری دیگر نانوباکتریها این است که آنها قادرند هستهس «هیدروکسی آپاتیت» بسازند.
این ماده بهطور گستردهای در ساخت دندانها و استخوانهای انسانها و حیوانات استفاده میشود.
«نانوباکتریها» بهعنوان کوچکترین شکلهای سلولی بر روی زمین مطرح شده و نشان میدهند که چگونه زندگی سلولی بر روی زمین آغاز شده است.
مطالعهی حاضر نشان داد «نانوباکتریها» احتمالاً جزو موجودات زنده نیستند.