این پژوهش جدید که در مجله Current Directions in Psychological Science منتشر شده، نسبت به وجود محدودیتهایی در میزان هوشمندتر شدن انسان هشدار داده و از احتمال بروز مشکلات در پی هرگونه افزایش توانایی تفکر خبر داده ‌است.

محققان دانشگاه وارویک و دانشگاه باسل برای درک چرایی میزان هوشمندی کنونی انسان و ناتوانی وی از افزایش آن به بررسی تکامل بشری پرداخته‌اند.

توماس هیلز از دانشگاه وارویک اظهار کرد: افراد زیادی به دنبال داروهایی هستند که می‌تواند درک آنها را به شیوه‌های متعدد ارتقا بدهد. اما سوال اولیه است که چرا ما باهوشتر نیستیم؟

معاوضه در تکامل امری متداول است. برخورداری از قد 2.4 متری شاید ایده‌آل به نظر برسد اما قلب از رساندن خون به این ارتفاع ناتوان است. از این رو برخی افراد زیر 180 سانتی‌متر قد دارند.

به گفته هیلز، همانگونه که معاوضات تکاملی برای ویژگیهای فیزیکی وجود دارد معاوضاتی نیز برای هوش وجود دارد.

تصور می‌شود که اندازه مغز کودک در میان سایر دلایل با اندازه لگن خاصره مادر محدود می‌شود. مغزهای بزرگتر احتمال مرگ را در زمان زایمان افزایش می‌دهد و لگن خاصره نمی‌تواند بدون تغییر قابل ملاحظه در شیوه ایستادن و حرکت انسان، تغییر کند.

داروهایی مانند رتالین و آمفیتامین‌ها به افراد در دستیابی به توجه بیشتر کمک می‌کند. اما این داروها معمولا تنها به افرادی که از توانایی‌های پایه پایینتر برخوردارند کمک کرده و افرادی که در بدو امر مشکل خاصی در تمرکز و توجه ندارند

ممکن است در اثر مصرف داروهای افزایش تمرکز و توجه با مشکلاتی روبرو شوند.

این موضوع نشاندهنده نوعی حد فوقانی در میزان توانایی افراد در توجه کردن است.

حتی افزایش هوش عمومی ممکن است منجر به بروز مشکلاتی شود. محققان به بررسی پژوهشی در مورد یهودیان اشکنازی پرداختند که از بهره هوشی بالاتری نسبت به مردم اروپا برخوردار بودند. این مساله به نظر به دلایل انتخاب تکاملی برای هوش در 200 سال گذشته بوده اما این گروه همچنین به بیماری ارثی مانند تای ساکس که بر سیستم عصبی تاثیر می‌گذارد، مبتلا بوده‌اند. محققان بر این باورند که احتمالا افزایش قدرت مغز منجر به بروز این بیماری شده است.