به نظر مي‌رسد بسياري از دنياهاي ‌يخ‌زده، حاوي اقيانوس‌هاي گرم زيرزميني هستند. اين پديده مي‌تواند جستجوي حيات فرازميني را پيچيده‌تر و البته جذاب‌تر کند. يکي از اصول مهمي ‌که در تلاش براي‌ يافتن حيات فرازميني رعايت مي‌شود، جستجو براي ‌يافتن آب است. زيرا تمامي ‌جانداران روي کره‌ي زمين، هر چقدر هم که گونه‌هاي عجيب و غريبي باشند، براي زندگي به آب نيازمندند. در دو دهه‌ي اخير در جامعه‌ي علمي ‌تلاش زيادي براي ‌يافتن آب در سياره‌ي مريخ صورت گرفته است. ناسا مشتاقانه به دنبال کشف آثار جريان‌هاي آب قديمي‌ و‌ يا چشمه‌هاي تازه در سطح مريخ است و سنگ‌هاي رسوبي و لايه‌هاي سنگي فرسوده شده را به عنوان سرنخ‌هايي مهم بررسي مي‌کند.

لايه‌ي آبي زير يخ‌ها با يخ‌هاي بالايي اندرکنش دارند. ناسا

اما اخيراً توجه‌ها از مريخ به دنياهايي بسيار دورتر معطوف شده است. دنياهايي کوچک،‌يخي و دوردست. از هنگامي ‌که فضاپيماي گاليله در اواخر دهه‌ي 1990 از کنار قمر مشتري، اروپا، عبور کرد و شواهدي را به دست آورد که نشان مي‌داد زير پوسته‌ي ‌يخي اروپا لايه‌ي ضخيمي‌ از آب قرار دارد، چشم جامعه‌ي اخترشناسان به اين نوع قمرها دوخته شد. وقتي مي‌گوييم لايه‌ي ضخيمي‌از آب، منظور ما دقيقاً‌يک اقيانوس پهناور است که توسط لايه‌اي‌ يخ پوشيده شده است. احتمال دارد مقدار آبي که در اروپا وجود دارد دو برابر کليه‌ي ذخاير آب کره‌ي زمين باشد.

برخي دانشمندان تصور مي‌کردند که اروپا‌ يک پديده‌ي غيرعادي است، اما خيلي زود معلوم شد که روي سطح انسلادوس، قمر سياره‌ي زحل، دهانه‌هاي آبفشان وجود دارد. کمي‌ بعد، شواهدي به دست آمد که نشان مي‌داد در لايه‌ي داخلي گانيمد، قمر سياره‌ي مشتري، تيتان و ميماس، اقمار سياره‌ي زحل، و حتي تريتون که به دور پلوتو مي‌گردد، آب مايع وجود دارد. همچنين دانشمندان احتمال مي‌دهند سياره‌ي کوتوله‌ي سرس و پلوتو هم حاوي لايه‌هاي آب باشند.

لوئيس پروکتر (Louise Prockter)، محقق اروپايي دانشگاه جان‌هاپکينز مي‌گويد: «ممکن است اين پديده که اجرام ‌يخي حاوي اقيانوس‌هاي آب هستند، نه تنها پديده‌اي نادر نباشد، بلکه ويژگي عادي اجرام‌ يخي داشتن آب مايع در لايه‌هاي زيرين باشد. اجرام‌ يخي بسياري وجود دارند که ما حتي آن‌ها را نديده‌ايم.»

روي هم رفته شواهد نشان مي‌دهند که جهان‌هاي‌ يخي کوچک، نقاطي از منظومه‌ي شمسي هستند که مي‌توانند فضاهايي گرم و مرطوب و پرآب داشته باشند. اين‌يافته‌ها سوال‌هاي تازه‌اي را مطرح مي‌کنند: آيا جانداراني وجود دارند که بتوانند در تاريکي مطلق اقيانوس‌هاي زيرزميني زندگي کنند؟ و اگر چنين است، آيا بايد نتيجه بگيريم که جستجوي مجدانه‌ي ما براي‌يافتن حيات در سياره‌ي مريخ اشتباه بوده است؟

اروپا:
پروکتر مي‌گويد: «در جايي گفتم که ما بايد به دنبال شکاف‌ها بگرديم. اما متأسفانه از صحبت‌هاي من نقل قول‌هاي اشتباهي در محافل علمي‌ گفته شد.»

در واقع نکته‌اي که درباره‌ي اقيانوس پهناور اروپا وجود دارد، اين است که اگر حيات در آن جا شکل گرفته باشد، گونه‌هاي زنده بايد براي‌ يافتن مواد تازه به سطح اقيانوس بيايند و سپس دوباره به قعر آن بازگردند. اگر ما بخواهيم حيات فرازميني را بيابيم، ساده ترين راه اين است که جانداران اروپايي را هنگامي ‌جستجو کنيم که در حال مهاجرت از قعر به سطح اقيانوس هستند. حال نکته اينجاست که آيا پوسته‌ي ‌يخي اروپا ديناميک و پويا است و ‌يا اينکه بيشتر‌ يک لايه‌ي منجمد و فاقد هرگونه تحرک است؟ کار لوئيس پروکتر از اينجا آغاز مي‌شود.

دو سال قبل او و همکارش، سيمون کاتنهورن (Simon Kattenhorn) در دانشگاه ايداهو ( University of Idaho) اقدام به نقشه‌برداري از منطقه‌اي مرموز در اروپا کردند که در آن‌ يک سوراخ بزرگ ديده ميشد. در واقع در آن ناحيه پوسته‌ي اصلي از بين رفته بود. مطمئناً در زير اين ناحيه که بر اثر حرکت تکه‌هاي پوسته صاف شده بود، مواد دروني و بيروني پوسته مي‌توانستند با هم جابه‌جا شوند.