استفاده از نانوذرات خودتابش

برای درمان عمیق‌تر سرطان

با توجه به اینکه اشعه‌ی X قادر به نفوذ به بافت‌های عمقی است از آن می‌توان برای درمان تومورهای عمقی استفاده کرد

روش درمان «فتودینامیک» (PDT) نوعی درمان سرطان است که از تلفیق یک ماده‌ی شیمیایی به نام حساس‌کننده‌ی نوری و نوعی خاص اشعه که باعث کشتن سلول‌ها می‌شود حاصل می‌شود. اگرچه روش PDT به طور گسترده‌ای جهت درمان سرطان پوست مورد استفاده قرار گرفته با این حال استفاده از آن برای درمان سرطان‌های عمیق‌تر یکی از مشکلات عمده پیش رو است چرا که نور لازم جهت انجام PDT قادر به نفوذ به مناطق عمقی بافت‌ها نیست.

به گزارش ایسنا، محققان دانشگاه «تگزاس» برای رفع این مشکل نوع جدید PDT را عرضه کرده‌اند که در آن نور به کمک نانوذرات درخشانی که به آن‌ها مواد تحریک شونده با نور متصل می‌باشند ایجاد می‌شود.

موقعی که ترکیب نانو ذره- ماده‌ی تحریک شونده با نور به سمت یک تومور هدایت می‌شوند و به کمک اشعه‌ی X یا سایر منابع تابش تحریک می شوند، ذرات شروع به تولید نور کرده و مواد تحریک شونده با نور فعال می‌شوند. با استفاده از این ایده‌ی جدید درمانی هیچ‌گونه نور خارجی برای فعال کردن ماده‌ی تحریک شونده با نور در درون تومورها نیاز نیست و از این رو ضخامت بافت‌ها یک عامل محدود کننده برای استفاده از PDT نخواهد بود. از طرفی با توجه به این‌که تابش اشعه و فتودینامیک درمانی با هم تلفیق شده و با هم اتفاق می‌افتند لذا تخریب تومور به صورت موثرتری اتفاق می‌افتد.

با توجه به اینکه اشعه‌ی X قادر به نفوذ به بافت‌های عمقی است از آن می‌توان برای درمان تومورهای عمقی استفاده کرد. به این دلایل روش مذکور، راهکاری ساده اما مؤثر برای درمان سرطان ارائه کرده است.

برای دستیابی به کاربردهای عملی، مجموعه نانو ذره – پورفیرین بایستی به کمک حامل‌هایی همچون آنتی‌بادی‌ها، پیتیدها، لیپوزوم‌ها و سایر ملکول‌های فعال به سلول‌های تومور انتقال داده شوند. برای طراحی این حامل‌ها افراد بایستی به اثر آن‌ها بر مقدار تولید اکسیژن فعال توجه داشته باشند. در این مطالعه محققان از اسیدفولیک برای هدفگیری گیرنده‌های فولات در سلول‌های سرطانی استفاده کردند.

نتایج آن‌ها نشان داد که اسیدفولیک هیچ اثری بر روی مقدار تولید اکسیژن فعال در مجموعه‌ی نانوذره ندارد. از این سیستم به‌طور عملی جهت انجام روش‌های فعال‌سازی به کمک نور می‌توان استفاده کرد.