به گزارش سرویس فناوری ایسنا،‌ «بینگ‌ یان» در بیمارستان تحقیقاتی کودکان جود در ممفیس تنسی و همکارانش در چین، اثرات سمیت نانولوله‌های کربنی را روی سیستم تناسلی موش‌های مؤنث بررسی کرده‌اند. این گروه طی یک دوره‌ی 13 روزه، 5 دوز از نانولوله‌های کربنی چندجداره قابل ‌حل در آب، به درون بدن موش‌ها تزریق کردند. بعد از 24 ساعت نانولوله‌ها در تست‌ها نمایان شدند. پس از 15 روز این نانولوله‌ها سبب آسیب بافتی و فشار اکسایشی شدند، اما بعد از 60 و 90 روز، این صدمات بدون مشاهده هرگونه اثرات روی سطوح هورمونی، سلامتی اسپرم، یا باروری ترمیم شدند.

یان می‌گوید: ما اثرات نانولوله‌های کربنی روی سلامتی سیستم تناسلی موش‌های مؤنث را در سطوح مولکولی، سلولی، اندامی و حیوانی آشکار کردیم و اصلی برای تعریف یک دوز بی‌خطر برای استفاده نانولوله کربنی در انسان‌ها، ارائه کردیم. کار ما، راه را برای توسعه ایمن کاربردهای پزشکی بی‌شمار نانولوله‌های کربنی بدون هیچ‌گونه خطری برای باروری، تسهیل می‌کند.

«کرزیستوف کوزیول»، متخصص نانولوله‌ها در دانشگاه کمبریج، با نویدبخش بودن این مطلب موافق است.

او می‌گوید: نانولوله‌های کربنی برای گستره‌ی وسیعی از کاربردهای زیست‌پزشکی و داروسازی توان بالقوه‌ای دارند. بنابراین خطرات احتمالی آن‌ها برای سلامت خیلی مهم است.

این کار نشان می‌دهد که نانولوله‌های کربنی اصلاح‌شده، روی عملکرد اندام‌های سیستم تناسلی حیوانی بر حسب تولید نرمال هورمون‌ها و اسپرم هیچ تأثیری ندارند.

البته «یان» می‌پذیرد که برای اطمینان کامل از بی‌خطری این نانومواد نیاز به مطالعات بیشتری است، چرا که هنوز در زمینه اثرات احتمالی دوز‌های بالاتر و دوره‌های تزریق طولانی‌مدت‌تر بر روی سیستم تناسلی نگرانی‌هایی وجود دارد.

او می‌گوید: چگونگی ارزیابی اثرات ترکیبی با دیگر آلاینده‌ها و فاکتورها و چگونگی تحقق یک ارزیابی سریع‌تر از سمیت، چالش‌های پیش‌روی تحقیقات آینده در این زمینه هستند.