فرض کنید در هواپیما هستید و بر اثر باد دائم در حال تکان خوردن است و نمی‌توانید ثابت کنید وجود دارند ولی وجود دارند چون اثرشان یعنی همان تلاطم را می‌بینید. همان طوفان دقیقاً در فضا اتفاق می‌افتد و تیمی از پژوهشگران به سرپرستی دانشگاه آیوا اندازه‌گیری مستقیمی در آزمایشگاه از همین تلاطم داشتند. گریگوری هاوِس استادیار دانشکده فیزیک و نجوم این دانشگاه می‌‌گوید:«تلاطم محدود به پدیده های روی زمین نیست، بلکه در منظومه شمسی و فراتر از آن هم می‌رود. حرکت‌های آشوبی در گازهای یونیزه شده یا پلاسما که عالم را پُر کرده‌اند. تصور برآن است که گرما شدن جو خورشید، که اینجا منظور همان تاج خورشید باشد، تا یک میلیون درجه سلسیوس بالا می‌رود تا هزار برابر سطح خورشید (نورسپهر) است.»

تلاطم تشکیل ستارگان را ممکن می‌کند، که نشان از تابش گسیلی از سیاه‌چاله‌های اَبَرپُرجرم در مرکز کهکشان ما دارد که معادل همان اتفاق در زمین است. معروف‌ترین این بادها، طوفان ذرات پرتابی از تاج خورشید است. این بادهای خورشیدی ارتباطات ماهواره‌ای، الکترونیکی و مخابراتی را مختلف می‌کند. اگر طرف مثبت این پدیده را بنگریم، طوفان‌های خورشیدی شفق‌های قطبی را بوجود می‌آورند. این امواج برخلاف نمونه‌های زمینی از نوع موج آلفن هستند که در میدان‌های مغناطیسی و محیط پلاسمایی سفر می‌کنند.

G. G. Howes, D. J. Drake, K. D. Nielson, T. A. Carter, C. A. Kletzing, F. Skiff. Toward Astrophysical Turbulence in the Laboratory. Physical Review Letters, December 17, 2012 [link]