نتیجهی تحقیقات تیمی از منجمان دانشگاه تورنتو نشان میدهد درخشندگی ابرنواخترها - آنطور که پیش از این تصور میشد - با هم برابر نیست. بهگزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) بهنقل از مجلهی «نجوم»، ابرنواخترها نقش مهمی را در کیهانشناسی ایفا میکنند.
امروزه ابرنواخترها بهعنوان شمعهای استاندارد برای بررسی فواصل اجرام کیهانی، ابعاد هستی و انرژی تاریک بهکار میروند. همهی اینها، مرهون درخشندگی برابر ابرنواخترهاست؛ خاصیتی که با انجام بررسیهای جدید مورد تردید قرار گرفته است.
این تحقیق - که به مقایسه ابرنواخترهای موجود در کهکشانهای همسایه و ابرنواخترهای دوردست میپردازد - نشان میدهد که ابرنواخترهای دوردست حدود 12 درصد درخشانترند. علت این افزایش درخشندگی، جوانتر بودن ستارهی مادر بههنگام انفجار و تبدیل به ابرنواختر است؛ چرا که ابرنواخترهای دورتر چیزی حدود 9 میلیارد سال پیش منفجر شدهاند.
از آنجا که درخشندگی یکسان ابرنواخترها کمک بزرگی برای دانشمندان در مطالعهی انرژی تاریک بهشمار میرود نتایج این تحقیق نشان میدهد که پژوهشهای آتی روی انرژی تاریک با مشکلات جدی مواجه خواهد شد زیرا فرض یکسان بودن انفجارهای ابرنواختری دیگر صحیح نیست.
البته دانشمندان میتوانند اثر این تغییرهای درخشندگی را در محاسبههای خود وارد کنند اما این امر چالشی پیش روی این محققان محسوب میشود.
 | «اندرو هول» |
بنابرانی گزارش، «اندرو هول»، سرپرست نگارندگان تیم تحقیقاتی دانشگاه تورنتو معتقد است: «میتوان یک ابرنواختر را بهصورت یک لامپ تصور کرد».
نتایج این تحقیق نشان میدهد که ابرنواخترهای ابتدایی، توان بیشتری از ابرنواخترهای فعلی داشتهاند. البته مادامی که بتوانیم مقدار توان آنها را محاسبه کنیم قادر خواهیم بود محاسبههای خود را تصحیح کنیم. اما بررسی ماهیت «انرژی تاریک» مستلزم انجام تصحیحهایی فوقالعاده دقیق است و ما هنوز نمیدانیم تا چه حد قادر خواهیم بود این محاسبهها را با دقت انجام دهیم». |