گروه دانش و فناوری ـ زهرا بخشی: بعضی از آهنگ ها، جذاب، بعضی به طور عجیبی آشنا، و بعضی خارق العاده هستند. امروزه میلیون ها نوع آهنگ از این نوع، فقط با یک فشار انگشت در اختیار مردم قرار می گیرند.
وقتی به یکی از تصنیف های ولفرم توتر، که در سایت موسیقی های online است گوش می دهید، بدون شک اولین کسی هستید که این آهنگ را شنیده اید. این آهنگ ها توسط برنامه ای کامپیوتری که به وسیله ریاضی دان انگلیسی، استفان ولفرم، طراحی شده، ساخته شده اند.
طرح کامپیوتری ولفرم اولین طرح موسیقایی online نیست. اما این سایت اولین سایتی است که ساخت و شنیدن این موسیقی ها را آسان کرده است. شما حتی می توانید آن ها را به جای زنگ تلفن های خود نیز بگذارید.
در سال 2002 ولفرم با چاپ کتاب خود نوع جدید دانش که کتابی 1000 صفحه ای بود، بحثی بین فیزیکدانان و ریاضی دانان انداخت که چرا مراحل سلولی اتوماتون الگوریتمی، قوانین زیربنایی فیزیکی را بنیان می نهند.
یک سلول اتوماتون شامل گروهی از سلول هایی است که توانایی تنظیم در حالت های گوناگون را دارند، برای مثال مانند یک صفحه شطرنجی است که هر مربع می تواند خالی یا پر باشد. این طرح با قوانین توسعه یافته که حالت هر سلول را مقابل سلول های همسایه توضیح می دهد. تحقیقات نشان داده است که این اتوماتون ها می توانند به شکل هایی طبیعی، مانند دانه های برف یا صدف های دریایی باشند. ولفرم می گوید که این اتوماتون ها اساس فیزیکی اتمی دنیا را می سازند.
چیزی که در مورد این اتوماتون ها بسیار جالب است، توانایی آن ها در تغییر کردن مداوم و غیرتکراری است. نمونة کامپیوتری این اتوماتون ها بازی زندگی ساخت ریاضی دان انگلیسی، جان هارتون کانوی در دهة 1970 است.
به تازگی، ولفرم و پیتر اورلن، برنامه ای ساخته اند که می تواند یک اتوماتون را تبدیل به یک گروه موسیقایی کرده و طرح های مختلف کامپیوتری را به نوت های موسیقایی تبدیل کند.
مانند طرح های بصری مشابه، این گروه های موسیقایی، معمولا پیوستگی لازم را برای جلوگیری از تولید ناهماهنگی داشته و با ایجاد گونه های متفاوت همیشه تازه وجالب باقی می مانند.
دیگر موسیقیدانان نیز از متد ولفر برای ساختن موسیقی خود استفاده می کنند. برای مثال جورج لویز، پروفسور موسیقی دانشگاه کلمبیای نیویورک با همکار موسیقی دانش، ژول راین در اواسط دهه 1980 از این متد برای ساختن موسیقی استفاده کردند.
لویز در این مورد می گوید: چیزی که در این روش با روش های دیگر متفاوت است این است که توانایی ساخت موسیقی را به همه می دهد. ولفرم آهنگ های 30 ثانیه ای می سازد. شما می توانید در بین این آهنگ ها هرگونه آهنگی، از جمله کلاسیک، تجربی و محلی بیابید.
این برنامه همواره به دنبال اتوماتون هایی موسیقایی است که بتوانند طرح های مورد نظر را با موسیقی خود سازگار کنند. با این همه، اورمن می گوید که این مرحله، مرحله ای کاملا شخصی است. ولی آیا می توان این گونه موسیقی را موسیقی نامید؟ اورمن در این مورد می گوید: به نظر من، مردم موسیقی ما را قبول دارند. ما از خیلی آهنگسازان سنتی و پاپ شنیده ایم که مایلند از طرح ولفرم در ساختن موسیقی شان استفاده کنند.
به تازگی اورمن با موسیقیدانی از مدرسه موسیقی بوستون سعی در ساختن موسیقی کامل برای اجرا در صحنه دارد.
ولفرم توجه زیادی نیز به تأثیر این طرح در روی مردم دارد. او می گوید: برای من بسیار جالب است که مردم آهنگ های ساخته شده ما در این روش را می پسندند.
منبع: Nature.com