محاسبات جدید اخترشناسان دانشگاه «ساسکس» (Sussex) پیش‌بینی‌ می‌کند که خورشید زمین را در حدود 6/7 میلیارد سال دیگر خواهد بلعید مگر این‌که بتوانیم مدار آن را تغییر دهیم.

دکتر «روبرت اسمیت»، گفت که تیمش قبلاً محاسبه کرده‌اند که زمین از تخریب نهایی خواهد گریخت. اگرچه در هم کوبیده می‌شود و زغال نیم‌سوخته‌ای خواهد شد، ولی این اثر کشش را نمی‌توان به حساب آورد زیرا لایه‌های خارجی جو خورشید که در حال مرگ هستند، مسبب مسأله‌ی دیگری خواهند شد.

وی‌ می‌گوید:«ما قبلاً نشان دادیم که خورشید منبسط شده و جرمش را به‌صورت باد نیرومندی که بسیار از بادهای کنونی خورشیدی قدرتمندتر است،‌ ازدست می‌دهد.» همین باعث می‌شود که کشش گرانشی خورشید بر زمین کاهش یابد. مدار زمین به سمت بیرون یعنی فاصله‌ی بیش‌تری از زمین خواهد رفت.

وی افزود: «اگر این اتفاق بیافتد زمین از سرنوشت نهایی خود رهایی می‌یابد. با این حال لایه‌های نازک بیرونی جو خورشید راه زیادی را فراتر از سطح قابل مشاهده‌ی کنونی خواهند پیمود و باعث می‌شود که زمین در لایه‌های کم چگال بیرونی قرار بگیرد. کشش حاصل از این گاز رقیق برای کشش گرانشی کافی‌ست است و بالاخره زمین گرفتار شده و بخار خواهد شد.»

زندگی بر روی زمین خیلی قبل از 6/7 میلیارد سال از میان خواهد رفت. دانشمندان مشتم داده‌اند که انبساط آرام خورشید باعث بالا رفتن دما در سطح زمین خواهد شد. اقیانوس‌ها بخار شده و جو مملو از آب بخار شده می‌شود. و گازهای مؤثر در اثر گلخانه‌ای جو را فرامی‌گیرند. به تدریج اقیانوس‌ها به‌جوش آمده و خشک می‌شوند و آب بخار شده به فضا خواهد رفت. یک میلیارد سال دیگر زمین بسیار داغ، خشک و توپی غیرقابل تحمل خواهد شد.

آیا عاملی می‌تواند زمین را از این سرنوشت دور کند؟ پروفسور «اسمیت» خاطر نشان می‌کند که تیمی در دانشگاه «سانتاکروز» (Santa Cruz) نشان دادند که با اثرهای گرانشی گذر یک سیارک نزدیکی مدار زمین، مدار مکن است تغییر کند. چنین گذری هر 6000 سال یک بار روی می‌دهد یا کافی است که زمین از خطر مصون بماند و حیات حداقل برای مدت 5 میلیارد سال ادامه یابد، حتی اگر خورشید به فاز غول قرمز برسد.

پروفسور «اسمیت» می‌گوید:«این بیش‌‌تر شبیه داستان‌های علمی‌-تخیلی است. ولی به نظر می‌رسد که انرژی لازم این شرایط را فراهم می‌کند، و فناوری تا قرن‌های آتی بسیار پیشرفت خواهد کرد.» با این حال این فکر استراتژی با خطر بسیار بالاست (فقط کافی‌ست که محاسبات فقط کمی خطا داشته باشند و سیارک با زمین برخورد کند، و نتایج فاجعه آمیزی نصیب زمین شود). راه‌حل ایمن دیگری نیز وجود دارد. ساختن یک ناو بین‌سیاره‌ای مثلا به‌نام «حیات شناور» که بشر ساکن آن بتواند همواره از تیررس خورشید دور بماند ولی به اندازه‌ای نردیک باشد که انرژی از آن بگیرد.»