تیمی از پژوهشگران در دانشگاه برلین با همکاری خوزه ایگناچو پاسکال روشی را پیش گرفته‌اند که تأثیر استفاده از حرکت کاتوره‌ای (Random) مولکول‌ها را برای درست کردن نوسانات مقیاس میکروسکوپی را به نمایش می‌گذارد. در طبیعت فرایندهایی چون حرکت سیالات، شدت سیگنال‌های الکترومغناطیسی، ترکیبات شیمیایی و غیره، موضوع نوسانات رندومی  هستند که ما آن‌ها را نویز می‌نامیم. این نویز منبع انرژی است که در طبیعت هم دیده می‌شود. 

این پژوهش به سرپرستی پاسکال در مجله علم (Science) چاپ شده، که بر مولکول هیدروژن (H2) تمرکز شده بود. این تیم مولکول را در فضای کوچکی بین سطح تخت و نقطه‌ای تیز از طیف اتمی فوق حساس نیروی میکروسکپی قرار داد. این میکروسکوپ از حرکت تناوبی نقطه آن نقطه در انتهای حساس‌ترین بخش مکانیکی نوسانگر قرار دارد. پس نیرویی در ابعاد نانو را حس می‌کند. مولکول‌ هیدروژن وقتی این نقطه از میکروسکوپ به آن بخش از طیف می‌رسد، به‌صورت کاتوره‌ای حرکت می‌کند. ولی این حرکت میله‌ای یا نوسانی، گاهی حرکت‌ مولکول‌ها را مدوله یا کنترل می‌کند. نتیجه رقص هماهنگی بین نقطه و مولکول نویزی است. پاسکال می‌افزاید:«نتیجه این می‌شود که کوچک‌ترین مولکولی که وجود دارد، یعنی همان هیدروژن، میله را هُل می‌دهد که جرمی بیش از ۱۰ به نمای ۱۹ بار بیشتر از خود دارد. یعنی ده تریلیون بار بیشتر!»

C. Lotze, M. Corso, K. J. Franke, F. von Oppen, J. I. Pascual. Driving a Macroscopic Oscillator with the Stochastic Motion of a Hydrogen Molecule. Science, 2012; 338 (6108): 779 DOI: 10.1126/science.1227621