به‌گزارش ستاد ویژه‌ توسعه‌ی فناوری‌های نانو به‌نقل از سایت «نانوتک‌وب» (NanoTechWeb)، اخیراً با ساخت این سیستم مبتنی بر فناوری نانو - که به‌طور خودکار سلول‌های سرطانی سینه شناسایی و ارزیابی کیفی می‌شوند - این روند ارتقا یافته است.

لازم به یاداوری است ارزیابی نمونه‌های بافتی سینه از جهت ابتلا به سرطان در حال حاضر روندی وقت‌گیر است. در حال حاضر آسیب‌شناسان جهت تشخیص سرطان وابسته به رنگ‌امیزی بافتی هستند. این کار پیچیده و در عین حال وابسته به درک هر فرد نیز می‌باشد.

«اچ ای آر 2» (HER2) پروتئینی است که در سلول‌های سرطان سینه در مراحل اولیه به تعداد زیادی تولید می‌شود از این رو تعداد آنتی‌بادی‌های متصل به نمونه می‌تواند تصویر دقیقی از میزان انتشار سلول‌های سرطانی ارائه کند.

در سیستم «هیستومگ» (HistoMag) با استفاده از مغناطیس‌سنج، میزان آنتی‌بادی‌های متصل با بافت اندازه‌گیری می‌شود.

از این فناوری نیز می‌توان جهت شناسایی 15 تا 30 درصد از افرادی بهره جست که احتمال درمان آن‌ها به‌کمک داروی «هرسپتین» (Herceptin) وجود دارد.

در حال حاضر تشخیص استفاده از داروی «هرسپتین» (Herceptin) مبتنی بر نتایج آسیب‌شناسی است. ابتدا نمونه‌ی بافتی به‌وسیله‌ی رنگ «ایمونوپراکسیداز» رنگ‌امیزی و بعد آسیب‌شناس براساس میزان رنگ، میزان گیرنده‌های «اچ ای آر 2» (HER2) را تشخیص می‌دهد.

به‌گفته‌ی یکی از محققان، روش ابداعی حاضر با کمی کردن تشخیص سرطان سینه اگرچه پاسخ قطعی به ما نمی‌دهد ولی در تصمیم‌گیری آسیب‌شناس در پاسخ‌دهی بیمار به «هرسپتین» کمک شایانی خواهد کرد.

قرار است این گروه پژوهشی پیش از آغاز پژوهش‌های بالینی به‌کمک مهندسی الکترونیک حساسیت این روش را افزایش دهند.