دکتر« شهاب قاضی»، عضو هیات علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه رازی کرمانشاه در گفت‌وگو با(ایسنا)، منطقه کرمانشاه، اظهار کرد: آذر ماه برای زنبور و زنبوردار ماه بیکاری است، توصیه می‌شود زنبورداران در این ماه به ترکیب جمعیت‌ها و کندوها دست نزنند و بهترین کار این است که زنبورها را به حال خودشان بگذارند و فقط گاهی سوراخ‌های پرواز را کنترل کنند.

وی گفت: هنگام بازدید از سوراخ‌های پرواز، در صورتی که تعدادی از زنبورها با حالت ناراحت در اطراف کندو مشاهده شدند، باید مشخصات آن‌ها را یادداشت کرد و در اولین فرصت و در شرایطی که دمای هوا از 10 درجه بالاتر رفت، سر کندوی مزبور را به سرعت باز و داخل آن را بررسی کرد.

قاضی افزود: بازدید از کندو باید بسیار سریع و طی دو دقیقه انجام شود، چرا که تاخیر در این امر موجب افت حرارت داخلی کندو می‌شود و زنبورها برای جبران این کاهش و رساندن دمای داخلی کندو به حد اولیه، ناچارند از عسل ذخیره شده در کندو تغذیه کنند تا با تولید گرما توسط بدنشان و انتشار آن در داخل کندو، دمای داخلی را متعادل کنند. در این صورت، مصرف عسل ذخیره شده به ضرر زنبور خواهد بود.

عضو هیات علمی دانشگاه رازی کرمانشاه تصریح کرد: با توجه به این‌که زنبورها هر بار باز کردن سر کندو را با خوردن مقداری عسل پاسخ می‌دهند، بنابراین به نفع زنبوردار است که چه در زمستان و چه در تابستان تا آن‌جا که ممکن است از باز کردن کندو خودداری و فقط در موارد واقعا اضطراری به این کار اقدام کند.

قاضی تاکید کرد: زنبورداران در روزهای برفی، برف سوراخ‌های پرواز را فورا پاک کنند، چون غفلت از این کار ممکن است باعث مرگ جمعیت‌ها شود.

وی به ایسنا گفت: طرز زندگی جمعیت‌ها در سرمای زمستان در داخل کندو، به این صورت است که زنبورها در کندو به صورت گلوله‌ای در اطراف قاب‌های پر از عسل تجمع می‌کنند، گرما در مرکز این گلوله حدود 18 تا 20 درجه سانتیگراد است.

قاضی افزود: زنبورهای داخل گلوله پس از گرم شدن، جای خود را با زنبورهایی که در سطح گلوله هستند و با هوای نسبتا سرد داخل کندو تماس مستقیم دارند، عوض می‌کنند تا آن‌ها هم به نوبه خود گرم شوند. این حرکت پیوسته در تمام ایام زمستان ادامه خواهد داشت، اما محل استقرار مکرر، همیشه در مرکز یا نزدیکی‌های مرکز گلوله است.

وی در پایان گفت: زنبورها گرمای لازم را با خوردن عسل ایجاد می‌کنند و چون در سرما به صورت گلوله‌ای در می‌آیند، می‌توانند گرمای ایجاد شده داخل کندو را حبس کرده و مانع خروج آن شوند، به این ترتیب کمترین میزان عسل ممکن را برای گرم شدن و زندگی در زمستان مصرف می‌کنند.