شیوههای قدیمی کپچر موشن (capture motion) از دوربینها برای ثبت فوقالعاده با دقت حرکات بازیگران در استودیو استفاده کرده و این حرکات را به مدلهای دیجیتالی ترجمه میکردند؛ اما تکنیک جدید کپچر موشن یا پیگیری حرکات میتواند شیوههای پیگیری حرکات را در هر محیطی انجام دهد.
این تکنیک در ساخت فیلمهای تخیلی یا تصاویر غیرطبیعی با حرکات انسانی، کاربرد زیادی دارد. دوربینهای نصب شده بر روی بدن، ضبط تصاویری مانند صحنههای دویدن یا شنا را آسانتر خواهد کرد.
به گفته دانشمندان، این شیوه میتواند آینده شیوه کپچر موشن باشد. از آنجایی که دوربینهای فیلمبرداری روز به روز کوچکتر میشوند، افرد در آیندهای نزدیک خواهند تواست از این تکنیک براحتی استفاده کنند.
سیستم دوربین قابل پوشش، این امکان را فراهم میکند که حرکات یک بازیگر را به لطف فرآیندی موسوم به «ساختار از حرکت» بازسازی کند.
«تاکئو کاناده»، استاد علوم رایانهای و روباتیک 20 سال پیش این فرآیند را به عنوان ابزاری برای تعیین ساختار سهبعدی یک جسم با تحلیل تصاویر دوربین در حال حرکت به دور آن جسم یا زمانی که جسم از جلوی دوربین عبور میکند، ابداع کرد.
در این کاربری، این فرآیند در وهله اول برای تحلیل اجسام در پیرامون فرد مورد استفاده قرار نمیگیرد، بلکه از آن برای برآورد وضع دوربینها بر روی فرد استفاده میشود.
محققان از نوارهای پشت چسبدار برای نصب حدود 20 دوربین سبک بر روی عضلات و بدن هر شخص استفاده کردند. هر دوربین با توجه به ساختار مرجع، مدرج شده بود. سپس هر فرد یک مجموعه حرکات مختلف را برای این که سیستم یک اسکلت مجازی ساخته و موقعیت دوربینها را با توجه به آن برآورد کنند، انجام دادند.
از فرآیند ساختار از حرکت برای تخمین موقعیتهای سخت و جهتگیری اندام در زمان حرکت بازیگر و جمعآوری اطلاعات پراکنده سهبعدی محیط که به ارائه زمینه برای تصاویر میپردازند، استفاده میشود.
اگرچه کیفیت تصاویر باشیوه جدید هنوز به پای شیوههای قدیمی نمیرسد اما با بهبود وضوح تصاویر دوربینهای فیلمبرداری کوچک، این شیوه نیز بهبود خواهد یافت.
این شیوه میزان قابل توجهی قدرت محاسباتی نیاز داشته و در حال حاضر پردازش یک دقیقه کپچر موشن به یک روز کامل نیاز دارد. در آینده سعی براین است که میانبرهای محاسباتی مانند اجرای همزمان بسیاری از مراحل از طریق پردازش موازی ایجاد شود.