چگونه کرهی زمین را از خطر برخورد سنگهای آسمانی حفظ کنیم؟
زمانی که یک شهابسنگ برای از بین بردن حیات بر روی زمین به سمت ما بیاید، شاید گزینهی هستهای برای نابود کردن این شهابسنگ و حفظ نسل بشر مناسب باشد.
هیچ موضوعی به اندازهی پایان دنیا برای تماشاگران فیلمهای سینمایی جذاب نیست. به همین دلیل بسیاری از فیلم سازان هالیوود روی این موضوع کار میکنند. با این حال هیچ کدام از این داستانها قابل مقایسه با فاجعهی 66 میلیون سال پیش یعنی برخورد یک شهابسنگ 6 مایلی با کرهی زمین نیستند. در اثر برخورد این شهابسنگ، یک دهانهی 120 مایلی در منطقهی Yucatan ایجاد شد و تحولات مخربی در محیط زیست کرهی زمین صورت گفت. بسیاری از دانشمندان معتقد هستند که همین برخورد سبب انقراض نسل دایناسورها و 80 درصد موجودات دیگر شده است. چنین رویدادهایی در تاریخ حیات کرهی زمین بسیار کم بودهاند، اما ستارهشناسان عقیده دارند چنین اتفاقی باز هم تکرار خواهد شد.
DA 14
|
در تاریخ 15 فوریه 2013 یک سنگ با قطر 56 فوت به طور ناگهانی بالای منطقهی Siberian Chelyabinsk منفجر شد و به اندازهی 30 بمب اتمی منفجر شده در هیروشیما از خود انرژی آزاد کرد. در همان روز یک شهاب 150 فوتی به نام 2012 DA 14 به فاصلهی 17 هزار مایلی از کرهی زمین رسید، فاصلهای نزدیکتر از بسیاری از ماهوارههای در حال گردش به دور زمین.
ستارهشناسان بر این عقیده هستند که میلیونها سنگ بزرگتر از این مورد وجود دارند که ممکن است از وجود آنها بیخبر باشیم و به طور ناگهانی با زمین برخورد کنند و فجایعی مرگبار به بار بیاورند. Charles Bolden رئیس سازمان فضایی امریکا (NASA) یک ماه بعد از اتفاقات روز 15 فوریه در یک جلسه اعلام کرد که اگر تنها چند هفته زودتر از نزدیک شدن یک شهابسنگ به زمین مطلع شویم، تنها کاری که از دستمان برمیآید دعا کردن است.
John Remo
John Remo فیزیکدان 73 سالهای که ساکن New Mexico است از این حرف اظهار نگرانی میکند. از نظر Remo، دانشمندی که در مرکز اخترفیزیک Harvard-Smithsonian کار میکند، سخنان Bolden به این معناست که ما انسانها آمادگی کمی در برابر خطر برخورد شهابسنگها به زمین داریم، با وجود اینکه امکانات مقابله با آن در دسترس است. ما در حال حاضر موشکها و فناوریهای مناسب برای از بین بردن خطر برخورد شهابسنگها به زمین را داریم اما هنوز از آنها در راه درست استفادهنکردهایم و عزم خود را در این زمینه جزم نکردهایم.
در طول دو دههی اخیر Remo وقت خود را صرف حل این مشکل کرده است. به طور خاص وی روی «راه حل نهایی» که در شرایط دشوار تنها راه حل ما خواهد بود کار میکند: استفاده از انفجارهای هستهای در فضا جهت دور کردن شهابها و سیارکهایيکه تهدیدی برای کرهی زمین و حیات روی آن به حساب میآیند و هدایت آنها به مسیرهای حرکت بیخطر. وی در پژوهشهای اخیر خود محاسبه کرده است که در شرایط اضطراری که هیچ راه دیگری برای نجات زمین وجود ندارد، با یک انفجار هستهای مشخص چقدر میتوان یک سیارک را از مسیر خود به سمت زمین منحرف کرد.
به عبارت دیگر، فناوریهایی که باعث وقوع فاجعه در هیروشیما و ناکازاکی شدند ممکن است تنها وسیلهی نجات حیات روی زمین در برابر برخورد شهابسنگها و سیارکهای خطرناک باشند. Remo میگوید که تمام این مسائل به این سوال ختم میشود: آیا انسانها میتوانند کاری را که دایناسورها از انجام آن عاجز بودند انجام دهند و از تجربیات و فناوریهای دردسترس خود جهت حفظ سیارهی زمین استفاده کنند؟
منبع:
Steve Nadis
منابع مفيد:
سيارک مرگبار
شهابسنگها و قطرهها
2012 DA14- NASA
2012 DA14-WIKIPEDIA (داده ها و انيمشين)