آینه‌ی بغل اتومبیل‌ها از ابتدا یک مشکل اساسی داشته‎اند: نقطه‌ی کور. یعنی قسمتی از فضای پشت سر راننده نه در آینه‎ی وسط و نه در آینه‌‎‎‌ی بغل راننده قابل مشاهده نیستند.

برای حل این مشکل شرکت‌های سازنده اتومبیل از آینه‌های کروی استفاده می‌کنند که میدان دید وسیع‌تری نسبت به آینه‌های تخت معمولی دارند. اما این آینه‌ها مشکل‌های خاص خود را دارند، هم خط‌های راست را خمیده ‎‌نمایش می‌دهند و هم اشیاء دورتر و کوچک‌تر به‌نظر می‌رسند، به‌طوری‌که استفاده از آنها در سمت راننده ممنوع و سمت دیگر به‌شرطی مجاز است که روی آینه عبارت «اشیاء از آنچه که می‌بینید به شما نزدیک‌ترند.» درج شده باشد.

در این تصویر زاویه دید آینه تخت معمولی با

آینه هیکس مقایسه شده‌اند

(آینه‌ی بالایی آینه هیکس است).

اما یک استاد ریاضیات به نام اندرو هیکس (Andrew Hicks) از دانشگاه درکسل (Drexel University)توانسته راه‌حلی نسبتا خوب برای این مشکل بیابد. او با یک الگوریتم خاص طوری آینه را خمیده کرده که زاویه‌ی دید از 15 درجه به 45 درجه افزایش پیدا کرده است، اما مشکلاتی که در کروی کردن معمولی آینه وجود داشت در این حالت به چشم نمی‌آیند. یعنی خط‌های راست خمیده نمی‌شوند و تصویری که در آینه می‌بینیم بسیار شبیه به آن چیزی است که با برگشتن به عقب مشاهده می‌کنیم.

هیکس در این باره می‌گوید: «فرض کنید سطح آینه از تعداد بسیار زیادی آینه‌‎های کوچک به هم چسبیده با زاویه‌‎های متفاوت تشکیل شده باشد. این الگوریتم راستای قرار گرفتن هر یک از این آینه‌ها را به صورتی تعیین می‌کند که در نهایت تصویری وسیع ولی بدون خدشه را به راننده نشان می‌دهد». هیکس توضیح می‌دهد که در واقع ده‌ها هزار محاسبه انجام می‌گیرد تا آینه‌ای صاف و با خمیدگی نایکنواخت به‌دست آوریم.

حال باید منتظر ماند آیا قوانین مربوط برای آینه‌های بغل اتومبیل تغییر می‌کنند تا بتوان از آینه‌های هیکس استفاده کرد یا نه.

منبع:

http://www.sciencedaily.com