تولید سیمان ژئوپلیمری

فرایند تولید سیمان ژئوپلیمری شامل یک مرحله‌ی فعال سازی حرارتی و سپس فعال سازی قلیایی می‌باشد

با تلاش پژوهشگران دانشکده‌ی مهندسی معدن و متالورژی دانشگاه صنعتی امیرکبیر نوعی سیمان ژئوپلیمری تولید شد.

به گزارش ایسنا، «بهزاد مجیدی»، مجری طرح به خواص و ویژگی‌های سیمان‌های ژئوپلیمری اشاره کرد و گفت: فرایند تولید این نوع سیمان مستلزم صرف انرژی بسیار کم‌تری است و آلایندگی زیست محیطی و میزان تولید گاز دی اکسید کربن در این فرایند نیز بسیار کم‌تر از فرایند تولید سیمان پرتلندی است.

وی افزود: مواد اولیه‌ی سیمان‌های ژئوپلیمری به وفور در طبیعت یافت می‌شود، به طوری که هر منبع آلومینا، سیلیکاتی که قابلیت انحلال در محیط‌های شدید قلیایی را داشته باشد می‌تواند به‌عنوان منبع تهیه‌ی این سیمان‌ها مورد استفاده قرار گیرد.

مجری طرح از استحکام فشاری بسیار بالا و قابلیت دستیابی در زمان کم، پایداری حجمی مناسب، پایداری در مقابل فرسایش فوق‌العاده و مقاومت حرارتی بالا به‌عنوان دیگر خواص سیمان‌های ژئوپلیمری نام برد و یادآور شد: با توجه به سیاست‌های توسعه‌ی پایدار و آلودگی‌های زیست محیطی شدید ناشی از فرایند تولید سیمان پرتلند و محدودیت‌های موجود در فرایند تولید و مواد اولیه‌ی مورد استفاده، طی سالیان گذشته تحقیقات فراوانی در خصوص یافتن مواد مناسب برای جایگزینی سیمان پرتلند آغاز شده است و با توجه به مزایای موجود در فرایند تولید سیمان‌های ژئوپلیمری، این سیمان‌ها می‌توانند به عنوان جایگزینی برتر برای سیمان پرتلند در نظر گرفته شود.

«مجیدی» به فرایند تولید سیمان ژئوپلیمری اشاره کرد و افزود: فرایند تولید سیمان ژئوپلیمری شامل یک مرحله‌ی فعال سازی حرارتی و سپس فعال سازی قلیایی می‌باشد. وی به آزمایش‌های انجام شده بر روی نمونه‌های تولیدی اشاره کرد و افزود: در این پروژه برای تولید سیمان ژئوپلیمری از کانولینیت و محلول فعال کننده شامل هیدروکسیدسدیم و سیلیکات سدیم استفاده شده است. استحکام نمونه‌ها پس از گذشت زمان یک، هفت، 14و 28 روز اندازه‌گیری و مقاومت حاصله به ترتیب هشت، 27،35 و 45 مگا پاسکال حاصل شد که استحکام بسیار بالایی را در مقایسه با سیمان پرتلند نشان می‌دهد.

«مجری» طرح خاطر نشان کرد: استحکام مکانیکی نمونه‌ها نیز می‌تواند برآوردی از میزان حصول ساختار مطلوب باشد. وی ادامه داد: در این تحقیق شدت گیرش نمونه‌های تولیدی به نحوی بود که کمی تعلل در قالب‌گیری نمونه‌ها باعث سفت شدن خمیر ژئوپلیمری می‌شد، در واقع نمونه‌ها تنها پس از 15 دقیقه از زمان اختلاط، قابلیت سیلان خود را از دست داده و گیرش پیدا می‌کند. این موضوع در صورتی که به هنگام تهیه و قالب گیری ساختمان‌های بتنی بهینه شود از نقطه نظر مهندسی و اقتصادی بسیار مطلوب می‌باشد.