امشب بسیاری از مردم هم مانند گروه های مجهز نجومی، هلال شب اول ماه مبارک رمضان را جست وجو می کنند. دیدن هلال ضعیفی مثل هلال امشب سخت است. مشخص بودن شکل و موقعیت هلال، به شما کمک می کند هلال را درست رصد کنید.
هلال چه شکلی است؟
هلال امشب، بسیار نازک است. شکل یک داس، که سطح محدب آن رو به خورشید است. امتداد خطی که دو سر هلال را به هم وصل می کند، با افق زاویه 60 درجه می سازد.
هلال کجای آسمان است؟
بهترین نشانه پیدا کردن محل هلال، محل غروب خورشید است. مستطیلی را فرض کنید که رأس پایین ـ راست آن، محل غروب خورشید است. طول این مستطیل 12 درجه و ارتفاع آن 6 درجه است. ماه حتما درون این مستطیل خواهد بود و مسیر حرکتش هم تقریبا روی قطر این مستطیل است.
چگونه این زاویه ها را بسنجیم؟
بهترین ابزار، استفاده از یک زاویه سنج یا ابزار درجه بندی شده است. اما دست خودتان هم ابزار خوبی است. دستتان را موازی افق و عمود بر بدن بکشید. شست شما در این حالت 10 درجه را می پوشاند. اگر در همین حالت دست را باز کنید، پهنای انگشت سبابه، یک درجه را می پوشاند.
هلال چه مدت در آسمان حضور دارد؟
در بهترین نقاط ایران، ارتفاع هلال 6 درجه خواهد بود و پس از غروب خورشید فقط 32 دقیقه در آسمان می ماند. در سایر نقاط ایران، زمان مکث ماه از 10 دقیقه کمتر است. پس این زمان حداکثر تا 10 دقیقه بعد از اذان مغرب در مناطق شمالی و پانزده دقیقه پس از اذان مغرب در مناطق جنوبی، طول خواهد کشید و این حداکثر زمانی است که می توان هلال را جست وجو کرد.
با چه ابزاری رصد کنیم؟
هلال امشب را در پهنه ایران فقط با ابزارهای اپتیکی قوی می توان دید. در مناطق جنوبی و جنوب غربی، شاید بتوان با کمک یک دوربین دو چشمی 60*۲۰ هم هلال را دید؛ اما در مناطق مرکزی، بین شیراز تا قم، ابزارهای قوی تر چون دوربین دو چشمی 120*،۲۰ تلسکوپ 8 اینچی، دوربین دو چشمی۱۵۰*۴۰ و ابزارهای قوی تری از این ها لازم است. در مناطق شمالی تر احتمال دیدن هلال با ابزارهای قوی تر هم ضعیف است.
چه منطقه ای برای رصد هلال مناسب است؟
هرچه به مناطق مرتفع تر بروید بهتر است. در ارتفاع بالاتر، هم افق بازتر است و هم خورشید و ماه دیرتر غروب می کنند. از سوی دیگر، لایه غبار هم بخش کمتری از افق غربی را می پوشاند و در محدوده حضور ماه، آسمان بهتر است. یک لایه غبار برای پنهان شدن ماه از دید دوربین کافی است.