اگر علم نانو تلویزیون بود، ما در دهه ۵۰ خواهیم بود. اگرچه دانشمندان اجسامی در حد نانو می‌سازند، و این ابزار یا اجسام قابل کنترل هستند، هنوز در مقام مقایسه فیلم سیاه و سفید هستند. اطلاعات در مورد شیمی نانو و اندرکنش فیزیکی با نور (معادل با میکروسکوپ اتمی)، هنوز دور از دستیابی است. ولی همه چیز با ابزار جدیدی که در دپارتمان انرژی لورنتس در برکلی جزییات دقیقی با تفکیک که تاکنون یکبار به آن رسیده‌اند، ممکن می‌شود. این تیم از این روش برای گسترش و بهبود سلول‌های خورشیدی استفاده می‌کند. ولی همین کار باعث معرفی روشی جدید در پژوهش‌های علم نانو شده است. 

آلکس وبر-باجُنی یکی از اعضای تیم اتمی-مولکولی این بخش می‌گوید:«ما راهی پیدا کردیم که مزیت اسکن/جستجوی طیف نوری را هم دارد. حالا روشی برای دیدن شیمیایی و نوری برای فرایندهای نانومقیاس داریم.» روش‌های قدیمی اطلاعاتی در سطح ترازهای مولکولی برای این ویژگی‌های نانو نمی‌دادند. برای اطلاعات شیمیایی باید از طیف ارتعاشی و نوری استفاده کرد. در این حالت ماده با موج اندرکنش دارد. ولی روش جدید این محدودیت وجود ندارد. نکته کلیدی استفاده از پلاسمون های سطحی است. مجموعه ارتعاشات الکترون‌هایی که با فوتون‌ها اندرکنش دارند. پلاسمون‌ها روی دو سطح جدا با فاصله خالی می‌توانند جمع شده و میدان نوری را در همین فاصله خالی تقویت کنند، که خود سیگنالی قوی‌تر می‌سازد.

Wei Bao, M. Melli, N. Caselli, F. Riboli, D. S. Wiersma, M. Staffaroni, H. Choo, D. F. Ogletree, S. Aloni, J. Bokor, S. Cabrini, F. Intonti, M. B. Salmeron, E. Yablonovitch, P. J. Schuck, A. Weber-Bargioni. Mapping local charge recombination heterogeneity by multidimensional nanospectroscopic imaging. Science, December 7, 2012 DOI: 10.1126/science.1227977