در این باره چند نظریه وجود دارد. دو نظریه عمده ترین آنها هستند که بیشتر از بقیه قابل قبول واقع شده‌اند. 1. قطرات آبی که در ابرها تشکیل می‌شود، با نیروی بالابرنده‌ی قوی از پایین ابر به سمت بالای اون می‌رود. به تدریج از سطح یخی عبور و کم کم شروع به یخ زدن می‌کند تا لایه بیرونی ظریفی را شکل دهد. بارهای مثبت درون قطره به این لایه یخی ظریف منتقل می شوند. تلاطم یا اغتشاش درون ابر بوجود می‌آيد و همین باعث می‌شود تا قطرات نیمه یخ زده با هم برخورد کنند، و لایه های بیرونی آنها بشکند. چون چگالی یخ از آب کمتر است، ذرات یخ با نیروی بالا برنده بیشتر به سمت بالا حرکت می کنند. و قطرات آب به سمت پایین (باران)! همین مسأله باعث اختلاف بار در ابر می‌شود. بارهای مثبت در بالا و منفی در پایین. این را اصطلاحاً اثر ترموالکتریک می نامیم. البته فقط این اثر محدود به باردار شدن ابرها نمی‌شود. 2. نظریه بعدی را القا نام گذاری کردند. بعد از یک طوفان بارهای مثبت در بالا و منفی تقریبا در پایین بار القایی را سبب می‌شوند که به بلورهای یخی درون ابر رسيده، بارهای منفی به سمت انتهای بلور رو به بالا هستند مي‌روند، و بارهای منفی به سمت به سمت پایین ابر. در این حین که قطرات کوچک ممکن است گاهی به سمت بالا حرکت می کنند، و یخها هم بالا می‌روند، با بلورهای بزرگتر یخی برخورد می‌کنند. ذرات بارهای مثبت تخلیه می‌کنند و به سمت بالای ابر می برند.