نانوکامپوزیتهای آلومینا، مولیبدن بهروش «آلیاژسازی مکانیکی» بههمت پژوهشگران دانشگاه صنعتی اصفهان تولید شد.
بهگزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «اکبر حیدرپور» دانشاموختهی رشتهی «مهندسی مواد» دانشگاه صنعتی اصفهان این پژوهش را در چهارچوب پایاننامهی کارشناسی ارشدش اعلام کرده و گفت: در سالهای اخیر، موضوع مواد «نانوکامپوزیتی» مورد توجه و بررسی دقیق دانشمندان و مهندسان قرار گرفته است که نتایج حاصل از آن نشان میدهد که با استفاده از بلوکهای ساختمانی در ابعاد نانو، امکان طراحی و ساخت موادی جدید با خواص فیزیکی بهبود یافته و انعطافپذیری فوقالعاده فراهم میشود. وی خاطرنشان کرد: «نانوکامپوزیتها» را میتوان ساختارهای جامدی در نظر گرفت که حداقل یکی از فازهای مختلف تشکیلدهندهی آن در حد نانومتر باشد. این ترکیبها از دو یا چند فاز آلی و یا معدنی با ترکیبهای مختلف تشکیل میشوند که در حالت کلی میتوانند خواص مکانیکی، الکتریکی، نوری، الکتروشیمیایی، کاتالیستی و ساختارهای متفاوتی از تکتک اجزای سازندهی خود نشان دهند. این دانشاموختهی مهندسی مواد، هدف از این پژوهش را تولید و مشخصهیابی نانوکامپوزیت آلومینا، مولیبدن بهروش «آسیابکاری مکانیکی» عنوان و خاطر نشان کرد: بررسیهای اخیر در زمینهی نانوی کامپوزیتهای سرامیک، فلز حاکی از خواص عالی این دسته از کامپوزیتها است و «آلومینا» بهدلیل اهمیت و کاربرد آن بهعنوان یک سرامیک ساختاری بهعنوان زمینه انتخاب شد. این دانشاموختهی رشتهی مهندسی مواد دانشگاه صنعتی اصفهان دربارهی علت استفاده از «مولیبدن» تصریح کرد: فلزات مختلفی در سیستم کامپوزیتی مذکور بررسی شده که نتایج محققان نشان داده فلزات دیرگداز کاندیداهای مناسبی برای استفاده بهعنوان فاز دوم هستند لذا در این طرح از «مولیبدن» بهعنوان فاز تقویتکننده استفاده شد. وی آسیابکاری را یکی از روشهای مناسب تولید کامپوزیتهای نانوساختار عنوان و تصریح کرد: در این پروژه با انجام آسیابکاری، مخلوط پودر «آلومینیوم» و «اکسید مولیبدن» در نهایت نانوکامپوزیت زمینهی آلومینا با ذرات فلزی «مولیبدن» تولید شد. گفتنی است پژوهشهای این پایاننامه با راهنمایی دکتر «فتحالله کریمزاده» و «محمد حسین عنایتی» از اساتید دانشکدهی مهندسی مواد دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شده است. |