«سفر میان کهکشانی شما به کهکشان مثلث ، ممکن است کمی بیشتر از گذشته طول بکشد». یک اخترشناس و همکارانش از دانشگاه اوهایو متوجه شده اند کهکشان مثلث یا M33 در حقیقت 15 درصد بیشتر از مسافت پیشین محاسبه شده ، با ما فاصله دارد.
این یافته جدید نشان می دهد، ممکن است «ثابت هابل»، عددی که دانشمندان از آن برای محاسبه کمیت هایی همچون اندازه و سن کیهان استفاده می کنند، اشتباه باشد.
این نتایج زمانی به دست آمد که گروهی از اخترشناسان با سرپرستی کریس استانک (Kris Stanek)از دانشگاه اوهایو روشی دقیق تر و ساده تر برای تعیین فواصل میان کهکشانی به کار بردند.در سال 1929 میلادی ادوین هابل ، قانونی برای تعیین فواصل کیهانی بیان کرد که از ثابت هابل در آن استفاده می شود. دانشمندان روی مقدار دقیق این ثابت اختلاف دارند. آخرین مقدار در سال 1950 میلادی تصویب شد.
از آن زمان کمیتهای بسیار دیگری یافت شده اند، اما ثابت هابل و روشهای محاسبه فواصل دست نخورده باقی مانده است.
استانک و همکارانش معتقدند راههایی ساده تر و دقیق تر از استفاده از قانون هابل برای تعیین فواصل می توان یافت.
استانک می گوید: «ثابت هابل کمیتی است که همه ما بخوبی آن را می شناسیم. 10 سال پیش ما حتی نمی دانستیم انرژی تاریک وجود دارد. اکنون ما می دانیم که چه مقدار انرژی تاریک وجود دارد، بیشتر از مقداری که از ثابت هابل اطلاعات در دست داریم ، کمیتی که 80 سال است روی آن تحقیق می کنیم».
هنگام استفاده از قانون هابل باید از چند مرحله بگذریم تا به نتیجه مطلوب برسیم. به گفته استانک «در هر مرحله امکان به وجود آمدن خطا وجود دارد. ما می خواهیم روشی پیدا کنیم که در یک مرحله ما را به نتیجه برساند».
روی این روش جدید 10 سال کار شده است. این گروه ، کهکشان M33 را در طول موجهای مریی و فروسرخ رصد کردند و اندازه گیری ها را بارها و بارها تکرار کرده اند. آنها از تلسکوپ هایی در اندازه های گوناگون استفاده کردند، از تلسکوپ کوچک یک متری تا بزرگترین آنها در جهان یعنی تلسکوپ 10 متری رصدخانه کک در هاوایی.
آنها دو ستاره از پرنورترین ستاره های M33 را که یک منظومه دوتایی هستند، یعنی دو ستاره که به گردهم می گردند، مورد بررسی قرار دادند. آن گونه که از زمین دیده می شود، دو ستاره حدود هر 5روز یک بار یک دور کامل می گردند. آنها جرم دو ستاره را حساب کردند و با کمک آن توانستند درخشندگی حقیقی آنها را به دست آورند. چون دو ستاره در فاصله زیادی از ما قرار دارند، با نوری کمتر از آنچه در حقیقت می درخشند، دیده می شوند. به این ترتیب توانستند با استفاده از اختلاف دو درخشندگی حقیقی و ظاهری ستاره ها، فاصله آنها را به دست آورند و در کمال شگفتی مشاهده کردند فاصله به دست آمده 15 درصد بیشتر از آن چیزی است که قانون هابل به ما می گوید. اگر این فاصله جدید درست باشد، مقدار ثابت هابل 15 درصد کمتر از آنچه می پنداشتیم و جهان ما 15 درصد بزرگتر و پیرتر است.استانک می گوید، میزان خطای آنها اکنون حدود 6درصد است. ممکن است در آینده محاسبات مشابهی روی منظومه دوتایی دیگری در کهکشان M33 یا در کهکشان آندرومدا انجام دهند. سیستم دوتایی خاصی که این گروه به دنبالش هستند، بسیار نادر است. از این رو معتقدند برای تکرار محاسبات روی ستاره های دیگر حداقل به 2 سال زمان نیاز دارند.