راديوي اف ام از تصوير الكتريكي منبع صوتي استفاده مي‌كند تا فركانس جبهه موج را مدوله كند. در انتهاي گيرنده در فرايند آشكارسازي، كه تصوير موج‌بر خام است و به بلندگو با صوت تبديل مي‌شود. وقتي اطلاعات از ايستگاه راديويي اف – ام منتشر مي‌شود، تصوير الكتريكي صدا (از يك ميكروفون يا هر منبع ديگري) فركانس جبهه‌ي موج را از آنتن ايستگاه منتقل مي‌كند. اين در تضاد با راديو آ – ام است كه سيگنال بايد دامنه موج‌بر را مدوله كند.

باند اف – ام طيف الكترومغناطيس بين 88 مگاهرتز و 108 مگاهرتز و موج‌هاي حامل براي هر ايستگاه با 200 كيلوهرتز براي‌ حداكثر 100 ايستگاه مجزا مي‌شود. اين ايستگاه‌هاي اف – ام حداكثر 75 كيلوهرتز انحراف از فركانس مركزي دارند كه 25كيلوهرتز بالاتر و پايين‌تر از «باندهاي گارد» است تا حداقل اندركنشي با باند فركانس نزديك روي دهد. اين جدايي ايستگاه‌ها گسترده‌‌تر از ايستگاه‌هاي آ- ام است تا به فرستنده با فركانس باند گسترده‌تر اجازه‌ي پخش موسيقي با همان كيفيت اصلي را بدهد.

همچنين اجازه‌ي استفاده‌ي زير-موج‌برهايي را مي‌دهد كه امكان فرستادن سيگنال‌هاي اف – ام استريو را مي‌دهد.

تغيير فركانس كه اينجا در شكل هم اغراق آميز ترسيم شده، متناسب است با دامنه‌ي سيگنال. يك موج‌بر راديو اف – ام حدود 100 كيلو هرتز، محدود به مدوله‌ي +/- 0.1 مگاهرتز است. فرستنده‌ي عادي استريوي اف – ام بين +/- 0.53 مگاهرتز است.‌