مواد شیمیایی بوداری که از جنازه‌ی افراد آزاد می‌شود در زمان‌های مختلف متفاوت است. این مسئله می‌تواند کمک زیادی به دانشمندان پزشکی قانونی بکند. اکثر ما انسان‌ها علاقه‌ای به درک فرآیندهای شیمیایی که پس از مرگ در بدن‌مان اتفاق می‌افتد نداریم. اما تحقیقات جدید در زمینه‌ی بوهای شیمیایی آزاد شده از جنازه‌های در حال تجزیه، اطلاعاتی بسیار مفید برای تعیین زمان مرگ افراد در اختیار دانشمندان پزشکی قانونی گذاشته است. به زمان سپری شده پس از مرگ یک فرد، فاصله‌ی پس از مرگ (PMI) گفته می‌شود. فهم این به اصطلاح بوی مرگ همچنین به دانشمندان کمک می‌کند درک کنند که سگ‌ها چگونه جنازه‌های خاک شده و گورهای مخفی را کشف می‌کنند.

یک تیم تحقیقاتی بین المللی از زمان عبور طیف سنجی جرمی کروماتوگرافی گازی دو بعدی برای شناسایی بوهایی که بوی مرگ را تشکیل می‌دهند استفاده کردند، یعنی ترکیب‌های آلی فرار (Volatile Organic Compounds, VOCs). با اندازه‌گیری ترکیب‌های آلی فرار آزاد شده از جنازه‌ی خوک‌ها، این تیم مخلوطی از خانواده‌های مختلف مولکول‌ها از جمله کربوکسیلیک اسیدها، آروماتیک‌ها، سولفورها، الکل‌ها، ترکیبات نیترو و همچنین آلدهیدها و کتون‌ها را شناسایی کردند. ترکیب درصد این مواد فرار تابعی از زمان است و با گذر جنازه از مراحل مختلف تجزیه، تفاوت پیدا می‌کند. نویسنده‌ای از دانشگاه Liege در بلژیک به نام Jean-Francois Focant می‌گوید:«استفاده از تکنیک‌های چند بعدی باعث شده است درک ما از ترکیب‌های آلی فراری که در نتیجه‌ی تجزیه از جسدها آزاد می‌شود بسیار افزایش پیدا کند. هر مرحله از تجزیه‌ی جسد، مانند اثر انگشت ترکیب درصد مخصوص به خود را دارد که می‌توان از آن برای محاسبه‌ی زمان پس از مرگ (PMI) استفاده کرد.»

هم اکنون تنها می‌توان با بررسی عواملی مانند دمای بدن، میزان تجزیه‌ی آن، و اندازه‌ی حشراتی که بدن را تحت کنترل خود درآورده‌اند این زمان را محاسبه نمود. با این حال، این روش همیشه پاسخ دقیقی به ما نمی‌دهد. Anna Williams انسان شناس دانشگاه Hudderfield می‌گوید: «مشخص کردن تغییرات ایجاد شده در ترکیب درصد مواد آلی فرار راهی 100% قابل اعتماد برای اندازه‌گیری (PMI) فراهم نمی‌کند اما می‌تواند کمک بزرگی در شرایط فعلی به ما کند.» این تحقیقات همچنین می‌تواند در تشخیص بازمانده‌های جسد انسان‌ها به ما کمک کند. در این زمینه Williams توضیح می-دهد که ما اطلاعات بسیار کمی درمورد ترکیباتی که سگ‌ها برای شناسایی جنازه‌ها تشخیص می‌دهند داریم. فهم بیشتر در این زمینه باعث می‌شود پیشرفت فراوانی در این موضوع داشته باشیم. با این حال انجام تحقیقات بر روی جنازه‌ی خوک‌ها کافی نیست و باید تحقیقات دقیق‌تری بر روی مراحل مختلف تجزیه‌ی بدن انسان‌ها انجام شود.

بررسی تغییرات ترکیب درصد مواد فرار آلی در جسدهای در حال تجزیه می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا دستگاهی الکترونیکی به منظور تخمین زمان پس از مرگ (PMI) بعنوان جایگزینی برای سگ‌ها بسازند. با این حال سگ‌ها بهتر از این دستگاه‌های الکترونیکی قادر به تطبیق خود با شرایط مختلف هستند و در موقعیت‌های خطرناک می‌توانند جان سالم به در برند. طبق گفته‌ی Focant گروه‌های متعددی هم اکنون مشغول کار بر روی این دستگاه‌های الکترونیکی هستند، اما مطمئن نیستیم که این دستگاه‌ها بتوانند جای سگ‌ها را در این کار به طور کامل بگیرند یا خیر.

منابع:

 ترکيبات آلي فرار

آلدئيد

 اسيد کربوکسيليک

الکل