زنگ تفریح شماره ۱۸۰
شاید اسم اینترنت اشیاء مفهومی پیچیده و ناملموس را برای شما تداعی کند، اما واقعیت این طور نیست. اینترنت اشیاء پدیدهای است که در آن تمام اشیا به یک شبکه متصل هستند، یا از طریق اینترنت و یا از طریق wifi و میتوان تمام آنها را از طریق اینترنت و یا وب مدیریت کرد.
اینترنت اشیاء Internet of things که مخفف آن IOT است به اشیایی که به طور منحصر به فرد قابل شناسایی و نمایش مجازی در ساختاری مانند اینترنت هستند گفته میشود. واژه اینترنت اشیا نخستین بار توسط کوین اشتون در سال 1999 مطرح شد. اینترنت اشیا سیستمی را توصیف میکند که اینترنت با دنیای فیزیکی توسط سنسورهایی که همه جا هستند متصل شدهاست. RFID پیش نیاز اینترنت اشیاء است. (در زنگ تفریح شماره 154 در رابطه با تگهای RFID صحبت کردیم). اگر تمام مردم و تمام اشیاء مجهز به شناساگرها شوند میتوانند توسط کامپیوترها مدیریت شوند. در کنار استفاده از RFID، تگ کردن اشیاء با تکنولوژیهایی مانند NFC، بارکد و کدهای QR امکان پذیر است.
مجهز کردن تمام اشیاء در جهان با دستگاههای شناساگر در ابعاد ریز و یا با شناساگرهایی که توسط ماشین قابل خواندن هستند، زندگی را دگرگون میکند. توانایی تعامل با اشیاء میتواند پاسخ به نیازهای فوری و در حال حاضر از راه دور باشد.
اینترنت فقط شبکهای برای ارتباطات مردم نخواهد بود و امروزه اینترنت بستری برای وسایلی است که شبکه شدهاند تا با دیگر وسایل ارتباط داشته باشند؛ یخچال با برق، سیستم مسیریابی ماشین با سنسورهای وسط خیابان، دستگاه تنظیم کننده ضربان قلب با کامپیوتر اتاق پزشک.
|
|
اینترنت اشیاء با ترکیبی از تکنولوژیهای پیشرفته تحقق یافتهاست، از جمله سنسورهای کم هزینه، پردازندههای کم قدرت و بیسیم گسترده و جهانی را خلق میکند که با اطلاعات زندهاست.
کوین اشتون در این زمینه گفته «ما از ماده ساخته شدهایم، اشیای پیرامون ما هم همینطور....ایدهها و اطلاعات مهم هستند، با این حال مواد و اشیا از اهمیت بالاتری برخوردارند». از دید او اینترنت اشیا وسیلهای است برای غلبه بر سلطه زمان و مکان.
اینترنت اشیا از طریق سه کارکرد عمده خود بر این سلطه غلبه میکند:
انتقال Transportation- انتقال اشیاء از راه خیلی دور به سمت خودتان
تلپورت Teleportation- کپی گرفتن از چیزهای خیلی دور به صورت فوری
تلِپِرِزِنس Telepresence- تعامل با اشیاء و یا افرادی که از شما خیلی دورند
Transportation
در گذشته، اشیاءِ دور نمیدانستند شما از آنها چه میخواهید و یا چه زمانی به آنها نیاز دارید. پس شما باید به مکان چیزها میرفتید برای مثال به یک رستوران، یا به خانه خودتان و یا مغازههای زیاد. اگر شما از فروشگاههای اینترنتی خرید کنید به جای اینکه از فروشگاههای فیزیکی خرید کنید، شما از اینترنت اشیاء استفاده کردهاید. اینترنت اشیاء به سرعت چیزها را منتقل میکند، اما نه به سرعت نور.
Teleportation
در حقیقت، بعضی مواقع اینترنت کاری میکند که اشیاء ای که در فاصلهی خیلی دوری از شما هستند با سرعت نور نزد شما بیایند. به این کار تلپورت میگویند که انتقال اشیاء به بیتها و بعد تبدیل بیتها به اشیاء است.
اولین تلپورت قبل از اینترنت ابداع شد، اما یک کپی از راه دور فقط در حد چند صفحه کاغذ بود اما تلپورتهای امروزی پیشرفتهتر شدهاند.
تصور کنید توسط اسکنرهای سه بعدی که امروزه در بازارها موجود است یک جسم سه بعدی را اسکن کنید و آن را بیتهای اطلاعاتی تبدیل کنید. سپس توسط یک پرینتر سه بعدی این بیتهای اطلاعاتی را در فضایی دیگر، چاپ کنید. در آیندهای نزدیک انتقال اشیا از طریق اینترنت به سادگی انتقال یک صفحه وب خواهد بود.
Telepresence
بعضی وقتها شما میخواهید با اشیاء بدون تلپورت کردن و یا انتقال آنها تعامل داشته باشید. در اینصورت به تلپرزنس نیاز دارید. تله پِرِزِنس، یا حضور مجازی، به تعامل از راه دور با افراد و اشیا گفته می شود. برای مثال ققل دوچرخه هوشمند را در نظر بگیرید. وسیله ای که می توانید به کمک آن قفل دوچرخه خود را از راه دور باز کرده و دوچرخه خود را در اختیار دوستانتان قرار دهید. مهم نیست که در خانه تان باشید یا در شهری دیگر اینترنت اشیاء به شما این امکان را میدهد تا همه جا حضور داشته باشید.
یا اگر از دفتر کارتان دور هستید، اما باید در یک جلسه حضور پیدا کنید، سیستمهای حضور مجازی امروزه وجود دارند که که به شما این امکان را میدهند که راه رفتن، صحبت کردن، دیدن و شنیدن را از راه دور کنترل کنید. شما میتوانید در یک کشور دیگر باشید اما حضور فیزیکی در دفتر کارتان داشته باشید.
در آیندهای نزدیک ارتباطات وای-فای، یا تکنولوژیهای مشابه، همه جا حاضر خواهند بود. تمامی انسانها و اشیا از طریق سنسورهای مختلف در بستر اینترنت و از طریق ترنسپورت، تله پورت و تله پِرِزِنس به هم متصل میشوند و فضا و زمان بیمعنی میشود.