.
يكي از پر قدرت ترين و تاثير گذارترين سلاحهاي امروز، موشك است. كه قدمتي چندهزار ساله دارد.
خيلي از ما جنگافزارهاي زيادي را ميشناسيم و با كاربردهاي آنها آشنا هستيم. از توپ و تانك گرفته تا انواع و اقسام بمب و تفنگ و اسلحههاي رزمي و دوش پرتاب و از ميان همه اين اسلحهها، موشكها از اهميت زيادي برخوردارند. حتي در بيرون دنياي جنگافزارها هم مردم موشكها را بيشتر از بقيه انواع سلاحها ميشناسند يا حداقل در رسانهها بيشتر از موشك ميشنوند. دليل اين امر آنست كه براي مقابله با قدرتهاي نظامي به جنگافزارهاي بازدارنده و موثر نياز است و موشك سلاحي است كه اين ويژگيها را دارد. براي همين موشك فقط مانند تفنگ يا تانك ابزار نظامي نيست، بلكه ابزاري سياسي هم هست.
داشتن يك موشك هدايت شونده، دقيق، سريع و با قدرت مانور و تغيير مسير بالا كه در واكنشهاي سريع كاربرد دارد، ميتواند مهمترين ابزار نظامي يك كشور باشد. برد و توان موشكها نيز با ديگر جنگافزارها قابل مقايسه نيست. افزون بر آن، رديابي و منهدم كردن موشكها به دلايل گوناگون، بسيار مشكل بودهم ونحرف كردن موشك از مسيرش مشكل است. شايد همين دلايل، علاقه كشورها در سالهاي اخير به موشك و فناوريهاي آن را توجيه كند. از طرفي ديگر، با نگاهي به جنگهاي چند ساله اخير در يوگسلاوي، كوزوو، عمليات وفان صحرا و جنگ در افغانستان و عراق، نقش كليدي موشكها در عمليات نظامي آينده كاملا روشن ميشود. حملات سنگين موشكي در اين جنگها نشان ميدهد كه موشكها، تجهيزاتي استاندارد براي آفمد و پدافند در آينده نه چندان دور خواهند بود.
از اين رو يگان موشكي و پدافند موشكي، يكي از بخشهاي نظامي موثر بسياري از كشورهاست. ميدانيد كه ارتش جمهوري اسلامي هم مدتي است از سه نيرو تبديل به چهار نيرو شده و نيروي پدافند موشكي هم به نيروي زميني، هوايي و دريايي ما اضافه شده است. آغاز عصر موشك به جنگ جهاني دوم برميگردد. زماني كه رده « وي 1» و «وي 2» نازي، با وجود خطاي بسيار زيادذشان خواب را از مردم لندن گرفته بودند. سير تكاملي موشكها براي خطاي كمتر بسيار سريع طي شد و امروزه به عنوان جنگافزارهايي مخرب، موثر و در سطح بالا، در هر دو زمينه «هسنهاي» و «متعارف» ظهور كردهاند. موشكها به عنوان يك جنگآفزار مخرب و تهديد آميز، در نفوذهاي نظامي محدود، ميتوانند نقشي ضربتي ايفا كنند.
از آن هنگام كه آلمان براي نخستين بار از موشك استفاده كرد، بيش از 17000 موشك در جنگهاي مختلف استفاده شده است. در تجربه جنگ افغانستان و جنگ اول خليج فارس تاثير بسيار زياد موشكها اثبات شد. از آن زمان به بعد( سال 1991 ميلادي) حدود 1500 آزمايش موشكي در دنيا انجام شده و بر مبناي بررسيهاي يك موسسه پژوهشي اروپايي امروزه 33 كشور توانايي فرستادن موشكهاي بالستيك را دارند. در حاليكه نوع فناوري هاي مورد استفاده در موشكها ممكن است از كشوري به كشور ديگر، بسيار متفاوت و گاه عقب مانده باشد. ناتواني سيستمهاي دفاع هوايي در رهگيري موشكها تمام كشورها را تهديد ميكند. اين آسيب پذيري، ابر قدرتها و كشورهاي پيشرو را بر آن داشته تا تبادل تواناييهاي موشكي را محدود كنند تا اين ابزار استراتژيك، به دست تروريستها نيفتد.