Gecko از خانواده‌ی Gekkonidae ، یکی از 2000 گونه‌ي شناخته شده مارمولک‌ها در دنیاست که به دلیل توانایی در اتصال به سطوح صاف، حركت سريع و بالا رفتن از سطوح عمودی مورد توجه دانشمندان قرار گرفته است. اندازه‌ی این جانور از حدود 5 سانتي‌متر تا 30 سانتی‌متر گزارش شده است و زیستگاه آن مناطق گرم حاره است. در هر پنجه‌ی این جانور 5 انگشت وجود دارد که در تماس با دست سطحی صاف و خشک دارد و فاقد غدد ترشح کننده‌ي مواد چسبنده است.

چسبندگی (چسبندگی خشک dry adhesion) قابل توجه پنجه‌ها در حقیقت مدیون رشته‌های بسیار ریزی است که در سطح زیرین پنجه‌ها وجود دارد. این رشته‌ها (setae) خود متشکل از حدود دو هزار میلیون تار (spatula) در هرسانتی‌متر مربع است که هر یک تنها 100 نانومتر ضخامت دارد. این رشته‌ها میزان تماس جانور با سطح را افزایش می‌دهند. ساختار این تارها از ماده‌ی کراتینی آب‌گریزی تشکیل شده است که از طریق نیروهای ضعیف واندروالس (Van der Waals force) با سطح مورد نظر  انفعال داخلی انجام می‌دهد. این پیوندهای کم انرژی واندروالس از نوع لاندون یا پراکندگی است که توسط مولکول‌های دو‌قطبی زودگذر ایجاد می‌شود (مولکول‌ها به‌طور لحظه‌ای دارای بارهای مثبت و منفی می‌شوند و تشکیل دو قطبی‌های موقت می‌دهند.) و هر دو جسم همسایه را به طرف یکدیگر می‌کشند.


برای اطلاع بیشتر از این نیرو‌ها به دانشنامه‌ي رشد مراجعه کنید.
منبع ديگري نيز به زبان انگليسي هست كه مي‌توانيد استفاده كنيد

در بررسی‌های انجام شده محققان در‌یافتند که قدرت چسبندگی نیروهای واندروالس به طور کلی به فرم راس این رشته‌ها بستگی دارد نه به ماهیت شیمیایی سطحی که مارمولک بر روی آن راه می‌رود.
درسال 2006 ، مارك كاتكسكي (Mark Cutkosky) از دانشگاه استنفورد (Stanford University) تلاش خود برای حل این معما را با ساخت روباتی آغاز کرد. او روبات خود را -که از مارمولک الهام گرفته شده است- stickybot (روبات چسبنده) نام‌گذاری کرده است.
برای ساختن پنجه‌ها در این روبات ، كاتكسكي و دانشجوی دکتراي او سانگباي كيم (Sangbae Kim) از ماده ی "urethane"، رشته‌های نازکی با راس حدود 30 میکرومتر ساختند. اگرچه این رشته‌ها به انعطاف و چسبندگی رشته‌های موجود در انگشتان مارمولک نیست اما روبات 500 گرمی را در روی سطح عمودی نگه می‌دارد.
چسبندگی تنها یکی از چیز‌هایی بود که كاتكسكي در مارمولک پیدا کرد. برای حرکت سریع و گریز مارمولک در سطوح عمودی -به طوری که 1 متر در دقیقه را بپیماید- پاها باید بدون تقلا و به سادگی، بی‌درنگ از قید چسبندگی آزاد شود. برای اینکه بفهمند چگونه مارمولک این کار را انجام می‌دهد، كاتكسكي از دو متخصص زیست‌شناس به نام های باب فول (Bob Full) و كلر آتمن (Kellar Autumn) کمک گرفت. بعد از بررسی‌های آناتومیکی، تست‌های نیرو و آنالیز دویدن مارمولک بر روی تردمیل به‌صورت عمودی ، فول و آتمن به این نتیجه رسیدند که چسبندگی مارمولک وابسته به جهت است. پنجه‌ها زمانی که بدن به پایین کشیده می‌شود می‌چسبند و زمانی که جهت کشیدگی عوض می‌شود (از قید چسبندگی) رها می‌شوند.