محققان با ایده‌ گرفتن از یک بازی کودکانه، موفق به خلق طرحی شدند که بر اساس آن نابینایان می‌توانند اشیا اطراف خود را راحت‌تر شناسایی کنند. این بازی کودکانه به این صورت بود که که یک نفر چیزی را در جایی مخفی می‌کرد و دیگری را با زدن ضربه و تولید صدا در پیدا کردن آن راهنمایی می‌کرد. هرچه قدر که فرد به مخفیگاه نزدیک تر می‌شد، شدت ضربه ها تند‌تر و هر چه بیشتر فاصله می‌گرفت، شدت ضربه‌ها کند‌تر بود.

تیمی از محققین دانشگاه Hebrew یک ابزار پوشیدنی جدید به نام Eyemusic طراحی کرده‌اند که می‌تواند اطلاعات بینایی را به حجمی از صدای تم‌های موسیقی تبدیل و در اختیار افراد نابینا و کسانی که دچار اختلالات بینایی هستند، قرار دهد. این وسیله جدید یک عینک است که فرد نابینا آن را بر روی چشم خود قرار می‌دهد. بر روی فریم این عینک یک لنز دوربین جاسازی شده که با هدفونی در انتهای یکی از دسته های عینک در ارتباط است. 

زمانی که فرد نابینا عینک را بر روی چشم خود می‌گذارد، این لنز فضای روبروی او را اسکن می‌کند. اسکن تصاویر از سمت چپ به راست انجام می شود. به این تصاویر اسکن شده soundscape گفته می‌شود. بر اساس هر صحنه اسکن شده یک قطعه موسیقی اجرا شده و صدای آن از طریق هدفون برای فرد نابینا پخش می‌شود. 

هر چه که حرکت فرد به سمت نقاط موجود در منطقه اسکن بیشتر باشد، همان میزان صدای موسیقی قویتری برای او از طریق هدفون پخش می شود. در واقع سرنخ‌های صوتی، فرد نابینا را از طریق شدت و ضعف پخش صدا در وضعیت نزدیک و یا دور شدن به هدف‌های موجود در تصاویر اسکن شده، راهنمایی می‌کند. 

نقش اصلی این تصاویر آن است که به زبان موزیکال ترجمه می‌شوند و با نشانه‌های شنیداری فرد نابینا را در راه یابی کمک می‌کنند. و البته برای هر رنگ نیز یکی از آلات موسیقی فرض می‌شود. برای مثال رنگ آبی صدای طبل، سبز صدای نی و .... تصویر با وضوح و کیفیت بالا در اسکن انجام شده، به معنی نزدیک شدن به شیئ مورد نظر و صدای آلات موسیقی به معنی دسترسی پیدا کردن به جسمی با رنگ خاص است. به این شکل فرد نابینا هم می تواند دوری و نزدیکی جسم را درک کند و هم اینکه یک درک موسیقیایی از رنگ‌های مختلف داشته و میان آنها تمایز قائل شود. 

alphagalileo