ریزتراشه هایی که درون داروها جاسازی می‌شود  به زودی به اطلاع دکترها می‌رساند که کدامیک از بیمارانشان داروهایشان را به موقع نمی‌خورند. این سنسورها اولین وسایل قابل هضمی هستند که که اداره مواد غذایی و داروی آمریکا که آن‌ها را تایید کرده‌است. برخی فکر می‌کنند که این می‌تواند شروع دوران داروهای دیجیتالی باشد .

اریک توپال، مدیر یک موسسه علوم در کالیفرنیا می‌گوید: "بررسی‌‍‌ها نشان می‌دهد که نیمی از بیماران داروهایشان را در زمانی که باید مصرف نمی‌کنند. این سنسور کار ثبت زمان دقیق مصرف دارو را نشان می‌دهد و به پزشک اجازه می‌دهد تا با توجه به مصرف بیمار، داروی او را تنظیم کند." کاربرد مهم دیگر آن برای یادآوری جهت مصرف دقیق دارو های مهم است. اریک توپال با شرکت Proteus که تولید کنده این سنسور است همکاری نمی‌کند اما از نظر او این ایده خیلی جالب است. 

این سنسور تقریبا به اندازه یک دانه کوچک ماسه است. اندازه بسیار ریز سبب می‌شود که این سنسور به راحتی امکان جاسازی درون قرص ها را داشته باشد. وقتی قرص بلعیده شود، این سنسور درون معده با شیره گوارشی تماس پیدا می‌کند و یک واکنش شیمایی کوچک سبب می‌شود که انرژی الکتریکی لازم برای کارکرد آن فراهم شود. بعد از آن سنسور اطلاعاتی را به سطح بدن ارسال می‌کند و در آنجا یک مچ بند یا یک برچسب که روی شکم نصب شده، آنها را دریافت و ذخیره می‌کند و می‌تواند کار ارسال اطلاعات را به تلفن هوشمند انجام بدهد.

nature