اینکه مورچه‌ها مخلوقات جالبی هستند را همه میدانند، اما به تازگی دانشمندان دریافته‌اند که نوع خاصی از مورچه‌های دروگر رفتارشان فرقی با پروتکل‌های اینترنتی که مقدار پهنای باند مورد نیاز برای انتقال اطلاعات را تشخیص میدهند، ندارد. به این مورچه‌ها "مورچه نت" می‌گویند.

بالاجی پرابهاکر (Balaji Prabhaker)  یکی از پروفسورهای علوم پزشکی استنفورد و همکارش دبورا گوردون (Deborah Gordon) پروفسور  زیست شناسی قادر به شناسایی الگوریتمی شدند که مورچه‌ها برای فهمیدن مقدار غذای در دسترس استفاده می‌کنند که این الگوریتم درست شبیه همانی است که پروتکل کنترل انتقالات در اینترنت استفاده می‌شود.

نکته‌ای که بیشتر جالب توجه است، این است که مورچه‌ها دو حالت پروتکل TCP را دقیقاً اجرا می‌کنند. یک حالت که به آن "آغاز آرام" می‌گویند، الگوریتمی است که TCP برای کنترل ازدحام شبکه با فرستادن  موجی عظیم از بسته‌ها با پهنای باند در دسترس استفاده می‌کند. مورچه‌های دروگر ظاهراً به همین شیوه کار می‌کنند. آنها در ابتدا، قبل از اینکه مقدار زیادی از کارگران را به بیرون بفرستند ، کارگرانی را برای تخمین قابلیت دسترسی می‌فرستند.

به همین شیوه پروتکلی که به عنوان اتمام زمان (time out)  شناخته می‌شود زمانی اتفاق می‌افتد که یک لینک انتقال داده قطع شده باشد. مورچه‌های دروگر نیز به همین شیوه عمل می‌کنند، اگر سربازان بعد از 20 دقیقه برنگردند، هیچ مورچه دیگری فرستاده نمی‌شود.

پرابهاکر اعلام کرده‌است اگر این کشف سال‌های 1970 صورت می‌گرفت، قبل از اختراع TCP مورچه‌های دروگر می‌توانستند در طراحی اینترنت تاثیرگذار باشند.

PCWorld