گوشی ها، تبلت ها یا هر وسیله الکتریکی با سطح لمسی همیشه این نگرانی را برای صاحبانشان ایجاد می کنند که مبادا خراشی روی صفحه وسایلشان ایجاد شود .
سطوح خود ترمیم شونده به شکل تئوریک می‌توانند راه حلی مناسب برای از بین بردن این نگرانی باشند. از آنجایی که مواد موجود برای سطوح خود ترمیم شونده قادر به هدایت جریان الکتریکی نیستند، پس نمی‌توانند بر روی صفحات لمسی یا سایر جاهایی که منطق استفاده از آنها وجود دارد، قرار بگیرند.
محققان دانشگاه استنفورد در پژوهش جدید خود بر روی ساخت پلیمر پلاستیکی رسانا کار می کنند که اگر به نتیجه بینجامد تبلت ها یا تلفن هایی با صفحات لمسی خراش خورده به خاطره تبدیل خواهند شد. مواد در دست توسعه می‌تواند ظرف چند دقیقه پس از صدمه دیدن، به کمک برقراری پیوندهای هیدروژنی سریع، زیبایی از دست رفته‌اش را به دست آورد ولی در عین حال، اجزا نانوسکوپی داخل آن که از جنس نیکل هستند قادر خواهند بود جریان الکتریکی را نیز پیوسته انتقال داده و همزمان، به لمس یا فشار نیز عکس العمل نشان دهند.
این متریال جدید به طور خاص برای کاربرد در دنیای واقعی ساخته شده و قابلیت ترمیمی خود را در مقابل صدمات متعدد و در دماهای نرمال حفظ می کند. بهترین کاربرد این پلیمر جدید می‌تواند دستگاه های موبایل باشد که اغلب سطح رویی آنها را نمایشگری بزرگ اشغال کرده و همواره در معرض خراشیدگی کلیدهای مزاحم در جیب یا کیف ما است.
محققان استنفورد کاربردهای دیگری مثل سیم‌های الکتریکی خود ترمیم شونده و عضو های مصنوعی که قادر به تشخیص صدمات هستند نیز برای این پلیمر جدید در نظر دارند. البته این پلیمر تا تجاری سازی راه درازی در پیش دارد.