تاریخ مصرف روی بسته بندی مواد غذایی می تواند بهترین راهنمای مصرف کنندگان برای سالم بودن غذا در هنگام استفاده باشد. هر چند که سختگیری برای این تاریخ‌ها صحیح نبوده و موجب می شود تا مقدار زیادی از مواد غذایی به صورت زباله درآید. همانطور که در سوپر مارکت‌ها، هر آنچه که تاریخ مصرفش گذشته باشد، بدون توجه به آنکه آیا این غذا واقعا فاسد شده‌اند یا خیر، دور ریخته می شود.

گرچه حسگرهای دقیقی برای شناسایی غذاهای فاسد وجود دارند ( همچون بینی های الکترونیک و یا دیگر حسگرهای فلورسانس) اغلب دارای دستورالعمل‌های طاقت فرسا یا پیچیده و یا فاقد عمومیت هستند، که برای کاربردهای وسیع و جهانی مناسب نمی‌باشند. اریک کول و گروهش از دانشگاه استنفورد کالیفرنیا، حسگر ساده و ارزان قیمتی تولید کرده اند که می‌تواند میزان زباله های غذایی را کاهش دهد. آنها از رشته های ODF (فلوروفورهای متصل شده به یک رشته DNA ) استفاده کردند که به مجرد برانگیختگی نور فرابنفش، پاسخی فلورسنت می‌دهند و بصورت تغییر رنگ در حضور تجزیه گازی تولید شده توسط باکتری‌ یا کپک نمایان است. بعلاوه، می توان این رنگینه‌ها را به کمک چاپگرهای جوهر افشان بر روی کاغذ چاپ کرد و در نتیجه  به راحتی می‌توان از آنها در حجم گسترده ای همانند کاغذهای تونسل استفاده کرد.

«می‌توان محلول‌های جوهری گوناگون ODF ایجاد کرد (یکی حساس به گوشت فاسد، دیگری حساس به کپک و غیره) و آنها را در کارتریج (مخزن جوهر) پرینتر جوهر افشان ریخت و سپس روی کاغذ چاپ کرد، داخل بسته بندی محصولات غذایی قرار داد و از فساد آن باخبر شد. هایوکین کاون؛ یکی از پژوهشگران این پروژه در ادامه می‌گوید: «این حسگرها را می‌توان پرینت کرد و به صورت نوارهای باریک تست غذا فروخت.» اینگ لیو، استاد باتجربه در زمینه شیمی زیست تجزیه ای، با تقدیر از این روش نوین، استفاده از پرینترهای جوهر افشان را بطور خاص مورد توجه قرار داده و  می‌گوید:« افراد دیگری که حسگرهای غذایی تولید کرده و توسعه می‌دهند هنوز به این سطح نرسیده‌اند.» او همچنین اشاره می کند که چنین روشی منجر به تولید انواع دیگری از حسگرهای ارزانتر می‌شود. گرچه وی خاطرنشان می‌سازد که این حسگرها همچنان به تحقیق و توسعه بیشتری نیاز دارند که از آن جمله می‌توان به بالا بردن حساسیت آنها اشاره کرد.